بررسی تأثیر جنس پوشش میلگرد و میزان کاور بر خوردگی میلگرد بتن خود متراکم درسواحل عمان

با توجه به مزایای زیاد بتن خود متراکم در مقایسه با بتنهای معمولی از جمله عدم نیاز به تراکم، سر و صدای کمتر به هنگام ساخت و همچنین سرعت اجرا اخیراً استفاده از این نوع بتن گسترش روز افزونی یافته است. اگر چه مطالعات زیادی بر روی خواص این نوع بتن و از جمله خواص مرتبط با مقاومت و دوام آن صورت گرفته اما با توجه به اقبال روز افزون جهت بکارگیری این نوع بتن در سواحل جنوبی کشور و حاشیه دریای عمان هنوز هم ضرورت مطالعات مرتبط با دوام و خوردگی میلگرد در این زمینه احساس می شود. لذا در این تحقیق نمونه های بتن خودمتراکم با سه نوع پوشش میلگرد از نوع روی) 04 و 04 میکرون( و اپوکسی و میلگرد بدون پوشش با ضخامت پوشش 5،3 و 7سانتی متر بتن روی میلگرد در شرایط استاندارد و همچنین نواحی جزر و مد، مستغرق و اتمسفری به مدت 40 ماه عمل آوری شده است. بر روی نمونه های ساخته شده،آزمایش مقاومت فشاری، جذب آب،آزمایش نفوذ پذیری تحت فشار آب، نفوذ یون کلر، مقاومت الکتریکی، پتانسیل خوردگی وکاهش وزن میلگرد در سنین مختلف و بر اساس استانداردهای مرتبط انجام شده است. نتایج حاصله بیانگر عملکرد بهتر میلگرد پوشیده شده با روی نسبت به اپوکسی می باشد. همچنین آزمایشات مقاومت فشاری، مقاومت الکتریکی، جذب آب، نفوذ آب و یون کلر در همه مراحل مخرب بودن شرایط جزر و مدی را نسبت به سایر شرایط نگهداری از جمله محیط های مستغرق و ساحلی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

بتن خود متراکم ، خوردگی میلگرد ، اپوکسی ، نفوذ یون کلر