ملاحظات اخلاق و حرفه گرایی در حسابداری و حسابرسی

اخلاق 1 به عنوان بخشی از فلسفه یا حکمت عملی قلمداد میشود. موضوع و قلمرو اخلاق و جوامع بشری آن، چگونه رفتار کردن است. به این ترتیب این مفاهیم به اخلاق عمومی بر می گردد؛ اما در هر جامعهی گروههای مختلفی نظیر صاحبان حرف، واحدهای کسب و کار، احزاب سیاسی، جوامع مدنی و نظایر آنها وجود دارند که علاوه بر ضوابط و اصول اخلاق عمومی، اصول و ضوابط اخلاقی خاصی بر چگونه رفتار کردن در جامعه و در ارتباط با دیگران دارند. اصطلاحاتی نظیر اخلاق اساسی، اخلاق حرفهای و اخلاق کسب و کار درمورد آنها به کار میرود. اغلب حرفههای تخصصی، اخلاق رسمی و مدونی دارند که چگونگی رفتار و اعمال مسئولیتهای سازمان یا اعضای حرفه را در مقابل جامعه و اشخاص معین میکند این احکام مدون، آئین رفتاری نامیده میشود. حرفهیحسابداری و حسابرسی با یکی از اساسی ترین موضوعات جامعه، یعنی اموال و دارائی افراد در ارتباط است. کسب اعتماد وظیفهی همه حسابداران و شاغلان در این حرفه است تا آینده حرفهی حسابداری تضمین شود. بنابراین حسابداران نه تنها باید واجد شرایط و صلاحیت حرفهای باشند بلکه باید از درجهی بالایی از صداقت و درستکاری حرفهای نیز برخوردار بوده و آبرو و حیثیت حرفهای از مهمترین داراییهای آنها باشد. دستیابی به هدف اصلی حسابداری در سایه اخلاق است. اگر در یک حرفه اخلاق حرفهی باشد آن حرفه پیشرفت میکند و گرنه باید منتظر نابودی آن رشته بود. آیین رفتار حرفهی مهمترین خط مشیهای حرفه را مشخص میکند و ضامن بقای آن است و نباید شامل ایدههای ذهنی باشد بلکه باید دارای هدفهای دستیافتنی و مقررات عملی و قابل اجرا برای کار باشد.