بررسی ابعاد زیست محیطی توسعه پایدار شهری با تأکید بر کاربری فضای سبز نمونه موردی شهر تویسرکان

امروزه نقش کاربری فضای سبز شهری در حیات شهرها و پایداری آنها انکارناپذیر است؛تا آنجا که کاربری فضای سبز در شهرها و سرانه ی آن یکی از مباحث اساسی در برنامه ریزی شهری تلقی می شود..پژوهش حاضر از نوع کاربردی و براساس روش توصیفی تحلیلی - صورت گرفته است، روش جمع آوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی)کتابخانه ای و میدانی پیمایشی صورت گرفت. طبق نتایج حاصل از این پژوهش سرانه اختصاص یافته به کاربری فضای سبز در شهر تویسرکان در مقایسه با استانداردهای بین المللی و ملی پایین میباشد.همچنین توزیع و پراکنش و شعاع پوشش پارک های موجود در شهر مناسب نمیباشد که فقدان و کمبود پارکهای محلهای در کل شهر به ویژه محدوده مرکزی شهر در قسمت سرابی و شهرک قائم و محلههای تازه احداث کاملاً مشهود است. مدیریت شهری نیز نتوانسته همزمان با افزایش جمعیت شهر در راستای افزایش تعداد پارک ها و به تبع آن افزایش سرانه فضای سبز شهروندان اقدام نماید.بنابراین توزیع نابرابر سرانه فضای سبز در سطح شهر تویسرکان مغایر با اصول توسعه پایدار شهری در بعد زیست محیطی است.با بررسی جایگاه فضاهای سبز عمومی و پارک ها در طرح های شهری تویسرکان به راحتی می توان به این نتیجه رسید که فضاهای در نظر گرفته شده برای این کاربری،غالباً فضاهایی ناهمگون هستند که رعایت همجواری های سازگار با این کاربری در مورد بعضی پارک های این شهر اعمال نشده و همچنین بعضاً قابلیت تبدیل به کاربری دیگری را نداشته اند.در مجموع ناهماهنگی و توزیع نامناسب کاربری فضای سبز در شهر تویسرکان،کاهش امنیت و ضریب ایمنی اجتماعی و روانی این فضاها،توزیع نامتعادل امکانات و خدمات در پارک ها، پراکنش نامناسب فضاهای سبز و پارک ها در نواحی مختلف شهر تویسرکان، عدم تعادل و توازن میان فضای سبز با نیازهای اجتماعی و جمعیتی در نواحی مختلف شهر از مشکلات مربوط به کاربری فضای سبز در سطح شهر تویسرکان می باشد

کلیدواژه ها:

کاربری فضای سبز ، سرانه فضای سبز ، پراکندگی فضایی ، شهر تویسرکان