برنامه ریزی اکولوژیک روددره های شهری در راستای پایداری سیمای سرزمین شهرتهران مطالعه موردی: روددره درکه – حد فاصل شمال محله درکه تا تقاطع بزرگراه شهید چمران

یکی از ویژگی های خاص اکولوژی سیمای سرزمین که آن را از سایر شاخه های علم اکولوژی جدا می سازد استفاده از مفاهیم فضایی به عنوان اصول پایه در برنامه ریزی محیط است. در پژوهش حاضر سعی شده تا کاربرد این علم که از جوانترین شاخه هایعلم اکولوژی است در جهت برنامه ریزی اکولوژیک دالان طبیعی درکه و کاهش ناپایداری آنها مورد بررسی قرار گیرد تا از تخریب و ساده شدن این الگوی پیچیده طبیعی در توسعه های کالبدی شهر جلوگیری گردد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز از بررسی های اسنادی و کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است،و با توجه به اطلاعات بدست آمده، به بررسی نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهدیدهای دالان طبیعی درکه در منطقه 1 پرداخته شده، سپس برای تجزیه و تحلیل یافته ها و ارائه استراتژی ها مدل SWOT به کار برده شده است. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان می دهد که در گروه نقاط قوت 6 S یعنی وجود فضاهای باز باقیمانده در حاشیه کریدور روددره در بخش مسکونی مهمترین نقطه قوت، 1 W یعنی کاهش پوشش گیاهی در این منطقه مهم ترین نقطه ضعف در دالان طبیعی درکه شناخته شده است. در زمینه عوامل فرصت ها می توان به 5 O یعنی وجود مقررات و ضوابط مناسب در ایجاد لکه های مصنوع که بالاترین امتیاز نهایی را در عوامل فرصت ها به خود اختصاص داده اشاره کرد. در زمینه تهدید ها نیز 3 T یعنی شکل گیری فعالیت های مختلفاقتصادی و اجتماعی در بستر دالان طبیعی درکه و تخریب این دالان با بالاترین امتیاز در اولویت قرار گرفت. همچنین دالان طبیعی درکه در موقعیتی قرار دارد که باید وضعیت شرایط موجود را حفظ کند؛ بدین معنی که باید از نقاط قوت و فرصت موجود در این دالان در راستای کاهش تهدیدها و نقاط ضعف استفاده کند.

کلیدواژه ها:

اکولوژی سیمای سرزمین ، روددره ، برنامه ریزی اکولوژیک ، محله درکه