طراحی فضای شهری با هدف افزایش سرزندگی نمونه موردی خیابان فردوسی زابل

یک فضای شهری سالم باید گستره وسیعی از اختلاط کاربری های مختلف را در خود داشته باشد تا بتواند درجهت ایجاد یک محیط تجاری وتفریحی سرزنده و متنوع به گونه ای موثر و پاسخده عمل نماید .با فراهم آوردن بهانه های متنوع برای مردم جهت بازدید وماندن در قلب شهر در طول روز ،بویژه غروب ها، شهرها می توانند مردم بیشتری را به کرات وبرای مدت طولانی تری به خود جلبنمایند . شهر به عنوان پیچیده ترین مکان اجتماعی ساخته شده به دست بشر نیازمند آن است که بافتی سرزنده داشته باشد بافتی متشکل از فضا های شهری سرزنده که خیابان یکی از آنهاست در مباحث مختلف طراحی شهری تعاریف مختلفی از سرزندگی در فضایشهری آمده که در آن معیار های کالبدی مختلفی را برای سنجش این ویژگی در اختیار طراحان قرار میدهند و آنچه اهمیت دارد تاثیری است که یک فضای شهری از لحاظ کالبدی و عملکردی می گذارد به همین منظور در این مقاله خیابان فردوسی که یکی از خیابان های قدیمی و پر رفت و آمد شهر زابل می باشد به لحاظ سرزندگی مورد بررسی قرار گرفته است چرا که امروزه این محدودهبه دلیل عدم برنامه ریزی و نگاه صحیح دچار تنزل شده که افت کالبدی و عملکردی این خیابان را به دنبال داشته است این پژوهش باهدف ارتقای سرزندگی در خیایان فردوسی زابل از نوع پژوهش های کاربردی بوده وروش تحقیق توصیفی تحلیلی وتحلیل محتوا و فرآیند طراحی شهری است با نتایج بدست آمده وجود مراکز خرید و ایمنی و امنیت بر ارتقای سرزندگی فضای شهری در این خیابان موثر است .

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، خیابان فردوسی ، سرزندگی ، شهر ، کالبدی