بازآفرینی توسعه پایدار و هویت محلات بافت های فرسوده شهری با تأکید بر ساماندهی نظام بصری

با نگاهی به بافت های فرسوده، این نکته قابل ملاحظه است که شکل گیری و حیات آن ها در تداومی تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و محیطی به صورت هماهنگ و منسجم عیان گردیده است. ساکنان این بافت ها هویت خود را از طریق ارتباطات اجتماعی ومشارکت در ایجاد این فضا های ماندگار دریافت می نموده اند. تأثیر چنین مکان های ماندگاری در شکل دهی به هویت فردی و اجتماعی ساکنان، در مقطعی از حیات خود بر اثر تحولات اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی در نتیجه ورود تکنولوژی های جدید،حس مکان و هویت « جهانی شدن و تراکم فضا زمان کم رنگ شده است. بنابر این در این مقاله ، ابتدا با معرفی انگاره های به عنوان مؤلفه های دخیل در میزان ارزشمندی بافت های شهری ، به معرفی بافت های فرسوده شهری و روش ها و راهکار ، مداخله در این بافت ها پرداخته می شود. در ادامه اقدام به معرفی تحلیل و باز شناخت نظام بصری و انگاره های آن می شود. نتایج حاصل از این پژوهش، معرفی انگاره های هویت و حس مکان برای تشخیص میزان فرسودگی بافت های شهری و معرفیعناصر بصری و چگونگی رابطه بین آنها به عنوان انگاره های نظام بصری است.

کلیدواژه ها:

هویت ، مکان ، حس مکان ، بافت فرسوده ، منظر شهری ، نظام بصری