سکونتگاه های غیررسمی و تاثیر آن بر کیفیت زندگی ساکنین با تاکید بر برنامه ریزی اجتماع محور در شهرک پدر کرمان

بعد از جنگ جهانی دوم، از مسائل عمده کشورهای در حال توسعه، رشد سریع و ناهمگون شهرنشینی بود. رشد مهاجرین روستاییان به شهرهایی بود که هنوز توانایی جذب مهاجرین را نداشتند. این جمعیت نیاز به سرپناهی داشتند و از آنجا کهدر بازار رسمی زمین و مسکن نمی توانستند نیاز خود را برآورده سازند به بازار غیر رسمی زمین و مسکن روی آوردند، تا آنجا که این پدیده امروزه یکی از بزرگترین مشکلات برنامه ریزان شده است که موجب رشد بخش عمده ای از شهرنشینی می » غیررسمی شدن شهرنشینی « بر پایه اقتصاد غیررسمی همراه با گسترش سکونتگاه های غیررسمی است. این گویش را نامند. تجارب اخیر در این زمینه به ب رنامه ریزی اجتماع محور در مواجه با سکونت گاه های غیر رسمی اهمیت داده اند. در این دیدگاه اساس بر پایه مشارکت ساکنین خصوصاً رهبران محلی و ذینفعان در برنامه ریزی و اجرای برنامه ها می باشد.هدف این پژوهش آسیب شناسی اجتماعی، فرهنگی، فیزیکی و کالبدی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی مناطق حاشیه نشین و ارایه راه کارهایی برای رفع این آسیب ها با برنامه ریزی اجتماع محور می باشد. نمونه مورد بررسی شهرک پدر بزرگترین محدوده شناسایی شده اسکان غیر رسمی در کرمان می باشد. سوال مطرح شده در این پژوهش این چنین مطرح می شود آسیب های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و ... تا چه میزان بر ساختار و کیفیت زندگی تاثیر می گذارد و چگونه می توان از طریق برنامه ریزی اجتماع محور این مشکلات را کاهش داد؟ مقاله طبق روال پژوهش، نخست به بیان نظریه های معتبر در این زمینه پرداخته و سپس در راستای نظریه های گفته شده به سوال اصلی این مقاله با استفاده از روش های آماری و بررسی آسیب مورد بحث، پاسخ داده می شود

کلیدواژه ها:

حاشیه نشن ، اسکان غیر رسمی ، آسیب شناسی ، الگوهای سکونتی ، برنامه ریزی اجتماع محور