فرهنگ سازی آموزش محیط زیست در پرتو توسعه پایدار

بخش عمده ای از معضلات زیست محیطی موجود ریشه در فقدان آگاهی های لازم و ضعف فرهنگی در زمینه ارتباط انسان و طبیعت دارد و در واقع نوعی مشکل فرهنگی محسوب میشود. لذا نیازمند عزم ملی و بین المللی برای تقویت فرهنگ حفاظت از محیط زیست در سطح اقشار مختلف جوامع میباشد. در این راستا آموزش همگانی محیط زیست کلید رویارویی با این مشکل فرهنگی و رویکردی پیشگیرانه و اثربخش در جهت ارتقای آگاهی های زیست محیطی میباشد. سابقه آموزش محیط زیست در دنیا ودرحوزه آموزش همگانی محیط زیست به سال 1972 و کنفرانس سازمان ملل متحد با عنوان محیط زیستانسانی و توسعه در سوئد بازمیگردد، این کنفرانس اولین تلاش جمعی 113 کشور جهان برای تأکید بر نقش آموزش و آگاه کردن مردم نسبت به مسایل محیط زیستی بود پس از آن نیز اقدامات مؤثری در این زمینه انجام شد. در سال 1992 نیز، پس از برگزاری کنفرانس محیط زیست و توسعه در ریودوژانیرو برزیل و تدوین دستور کار 21 بر ضرورت ایجاد و تداوم یک نهضت آموزشی با هدف تغییر رفتار و اصلاح بینش عمومی نسبت به محیط زیست به عنوان مقدمه ی عمل برای دستیابی به توسعه ی پایدار تأکید شد. هم اکنون نیز در دهه ای قرار داریم که از سوی سازمان ملل متحد به عنوان دهه آموزش برایمحیط زیست و توسعه پایدار نامگذاری شده است.

کلیدواژه های فرهنگ سازی آموزش محیط زیست در پرتو توسعه پایدار:

آموزش ، محیط زیست ، فرهنگ ، بین الملل ، توسعه پایدار