ترمیم عصبی و نوروژنزیز پس از آسیب نخاع در ماهیان استخوانی

نوروژنزیز پدیدهای معمول در مغز مهرهداران بوده و تمام مهرهداران تا حد کمی قادر به ترمیم نخاع طی مراحل تکاملی میباشند. با این وجود، تفاوتهای زیادی در پتانسیل نوروژنیک و ظرفیت ترمیم بین مهرهداران ردههای بالا و پایین وجود دارد که به گروه پلیژنتیکی آنها بستگی دارد. در ماهیان استخوانی حقیقی تعداد نسبی سلولهای جدید و همچنین تعداد مکان - های نوروژنیک بیشتر از پستانداران بوده و به همین دلیل ماهی دارای رشد نامحدود در مقایسه با پستانداران می باشد. منشا سلولهای جدید در مغز ماهی، سلولهای بنیادی هستند که سلولهای گلیال و نورونها را ایجاد میکنند. سلولهای جوان در بخشهای مختلف مغز مهاجرت کرده و از طریق فیبرهای گلیال شعاعی به ناحیه هدف هدایت میشوند. در این میان، نیمی از سلولهای جدید برای ادامه زندگی زنده مانده و نیمی دیگر با مرگ سلولهای آپوتوتیک حذف میشوند. در بررسی انجام شده روی ماهی کپور و ماهی طلایی مشخص شد که این ماهیان دارای ظرفیت بالایی در ترمیم ساختاری نخاع پس از آسیب دارند که دلیل آن را میتوان به توزیع گسترده سلولهای بنیادی در نواحی مختلف مغز، غلبه آپوتوزیز بر نکروزیز و ظرفیت بالا در رشد مجدد اکسونها نسبت داد. هدف این تحقیق، بررسی نوروژنزیز و مکانیزمهای دخیل در ترمیم عصبی پس از آسیب می باشد

کلیدواژه ها:

سلولهای بنیادی ، نوروژنزیز ، ماهی طلایی ، ماهی کپور