بررسی حداقل و حداکثر مقادیر غلظت فلزات سنگین در رسوبات ساحلی بنادر ایرانی مورد مطالعه در خلیج فارس و مقایسه آن با استاندرد های جهانی

از بین ۴2 عنصر سنگین که تاکنون شناخته شده اند؛ عناصر Cu,Zn,Hg,Pb,Cr و Ni , شایع ترین و بارزترین فلزات سنگین در محیط های دریایی شناخته شده اند. با توجه به شرایط فیزیولژیکی پهنه آبی خلیج فارس و فعالیت گسترده مراکز نفت و گاز در این منطقه جغرافیایی خاص ؛ بحث کنترل آلودگی های صنعتی در این اکوسیتم بسیار مورد توجه است. در این میان فلزات سنگین نامبرده به علت پایداری، سمی بودن و حضور گسترده در ترکیبات نفتی ؛ باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند. این تحقیق با بررسی وگردآوری مطالعات میدانی انجام شده ؛ بیش ترین و کم ترین مقدار غلظت هر یک از فلزات سمی نامبرده در رسوبات سواحل ایرانی خلیج فارس را، به همراه محل آنها، مشخص کرده است. با مقایسه این مقادیر با استاندارد های کیفیت جهانی رسوبات NOAA ( و ISQGs) ( و USEPA) معلوم شد که فلز نیکل با غلظت ٩٧,۴ میکروگرم بر گرم در بندر جاسک؛ ؛ بیش تر از مقدار غلظت مجاز تعیین شده در همه استانداردهای جهانی فوق است. غلظت فلزات سنگینسرب بندر لنگه( و کادمیوم)بندر گناوه نیز به ترتیب با مقدار ۱6۳,20 و ۵,۴ )میکرو گرم بر گرم ؛ در سطح بیش تری از استاندارد کیفیت رسوب آمریکا سطح (ERL) و (ISQGs) تعیین شده توسط محیط زیست کانادا، قرار دارد. با کنترل پسماند واحدهای صنعتی در این بنادر به روش های جدید، می توان وضعیت موجود را هرچه بیشتر بهبود بخشید

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، رسوبات ساحلی ، استاندارد جهانی