مزایای و محل استفاده از آرماتورهای پلیمری

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 746

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CDLCFI01_003

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

چکیده مقاله:

قرن بیستم را به حق باید قرن پلیمرها نیز دانست، محصولات پلیمری از لحاظ حجمی در سال 1990 بر حجم محصولات آهنی فایق آمد و پیش بینی می شود که در قرن حاضر، از لحاظ وزن نیز بالاتر بود. صنایع ساختمان بزرگترین مصرف کننده مواد پلیمری، 25 تا 30 درصد از کل پلیمرها را مصرف می کند. کاربرد این نوع پلیمرها به دو شاخه استفاده جامد و استفاده غیرجامد تقسیم می شود. در بیشتر سازه های بتنی تقویت شده پلیمرهای تقویت شده با الیاف جایگزین فولاد روکش داده شده می شوند. منظور از فولاد روکش داده شده فولاد گالوانیزه با آبکاری شده می باشد. از آنجا که سیمان از مقاومت فشاری بالا، دوام زیاد و قیمت پایینی برخوردار می باشد، مدتهای مدیدی است که در تولید مواد ساختمانی نظیر بتن مورد استفاده قرار می گیرد. با وجود تمام این مزایا، شکنندگی و استحکام کششی محدود بتن از نقاط ضعف این ماده محسوب می شوند. با وجود تمام این مزایا، شکنندگی و استحکام کششی محدود بتن از نقاط ضعف این ماده محسوب می شوند. حدود یک قرن پیش در محل کربناسیون بتن که تنش (خوردگی) از آنجا آغاز می گردد، از میلگردهای فولادی تقویت کننده استفاده کردند و به این ترتیب مشکلات فوق برطف گردید. لازم به ذکر است که واکنش شیمیایی سیمان با آب، هیدراسیون نامیده می شود که در نتیجه آن بون های فعال کلسیم به سرعت با گازهای موجود در جو و روطبت هوا واکنش داده (کربناسیون) و باعث ایجاد ترکیبات شیمیایی پیچیده می گردد که به این ترتیب خوردگی در میلگردها آغاز می گردد. در تقویت بتن، میلگردهای فولادی از کارایی خوبی برخوردار می باشند و قیمت آنها نیز نسبتاض پایین است. بنابراین در بیشتر موارد می توان از آنها برای تقویت بتن استفاده نمود. با این وجود میلگردهای مذکور همنقاط ضعفی دارند. به عنوان مثال هنگامی که در آب شور، مواد شیمیایی خورنده و رطوبت قرار می گیرند، درچار خوردگی (زنگ زدن) می شوند. هنگامیکه میلگرد فولادی خورده می شود، متورم گردیده و بارکششی روی بتن افزایش می یابد در نتیجه بتن ترک می خورد و خرد می شود. در چنین حالتی در بتن شکاف ایجاد می گردد و میلگرد فولادی و به دنبال آن بتن بیشتر و سریع تر تخریب می گردند. ده ها سال است چندین نوع روکش ومواد افزودنی دیگر تولید شده اند که به کمک آنها میتوان بتن را در مقابل رطوبت آب بندی نمود. خود میلگرد نیز با استفاده از روکش اپوکسی یا فولاد ضد زنگ تقویت می گردد. با این وجود نمی توان به مدت طولانی از ایجاد خوردگی در بتن جلوگیری نمود. به علاوه میلگردهای فولادی رسانای جریان الکتریسیته هستند و به علت میدان های مغناطیسی که اطراف این میلگردها به وجود می آید نمی توان در نیروگاه های برق، عکس بردرای های پزشکی و علمی، راکتورهای هسته ای و دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی از میلگردهای مذکور استفاده نمود.

نویسندگان

مهدی خیاط

دانشجوی ارشد مهندسی عمران گرایش مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر