بررسی انواع روش های بالابردن مقاومت لغزندگی روسازی های بتنی

بدلیل وجود منابع نفتی فراوان از جمله قیر، روسازی اکثر راه ها در ایران از نوع روسازی های آسفالتی است. امروزه علاوه بر اهداف اقتصادی و فنی، جنبه های زیست محیطی و ملزومات توسعه پایدار نیز به طور فزاینده در طراحی، ساخت و نگهداری روسازی ها و پروژه های زیر ساختاری دیگر در نظر گرفته می شود. از این رو به دلیل عمر طولانی، روسازی بتنی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه و سودمند است و به حداقل مصرف مواد، انرژی و سایر منابع برای ساخت و ساز، نگهداری و بازسازی در طول عمر نیاز دارد. از طرفی دیگر ایجاد مقاومت لغزندگی کافی یکی از الزامات مهم و اجتناب ناپذیر در ساخت روسازی های بتنی است. انتخاب روش پرداخت سطح رویه، عاملی است که اثرات عمده ای بر خصوصیات اصطکاکی سطح دارد. با این حال، هنوز دستورالعمل جامعی برای شناسایی و انتخاب روش ایجاد بافت روسازی های بتنی که مجموعه عوامل فنی، اقتصادی، زیست محیطی و ایمنی راه را در برگیرد، وجود ندارد. هدف از این مقاله بررسی انواع روش های موجود از جمله: ایجاد بافت درشت به روش شیارزدن، ایجاد بافت درشت به روش پخش سنگریزه، تراش زدن و... جهت بالا بردن مقاومت لغزندگی روسازی بتن غلتکی، برای استفاده از این نوع بتن در راه های باسرعت بالا می باشد.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، مقاومت لغزندگی ، بتن غلتکی. تراش زدن ، شیار زدن