تاثیر کشت گیاهان پوششی چاودار Secale cereale L. و شبدربرسیم Trifolium alexandrinum L. برعملکرد لوبیا Phaseolus vulgaris L.

به منظور بررسی تاثیر گیاهان پوششی بر عملکرد گیاه لوبیا (Phaseolus vulgaris) ، آزمایشی در سال زراعی 1392-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از گیاه پوششی در سه سطح شبدر برسیم (Trifolium alexandrinum L.)، چاودار Secale cereale L. و مخلوط شبدر برسیم+ چاودار ، در دو تراکم توصیه شده و افزایشی 5/1 برابر توصیه شده و سه نوع مدیریت مالچ شامل علفکش+ مالچ (خشک کردن گیاهان پوششی با علفکش گلایفوسیت و سپس باقیگذاشتن بقایا بر روی پشته)، برداشت+ مالچ (کفبر کردن گیاهان پوششی به صورت سبز و تازه و سپس باقیگذاشتن آنها بر روی پشته) و برداشت (کفبر کردن گیاهان پوششی و خارج کردن بقایای آن از زمین). علاوه بر این سه تیمار شاهد (شامل عدم وجین، وجین کامل و کنترل علفهای هرز با استفاده از علفکش پیش کاشت تریفلورالین (کنترل شیمیایی)) بود. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش اثر اصلی تیمارهای مختلف گیاهان پوششی، تراکم آنها و نوع مدیریت مالچ به کار برده شده بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار بود. اما اثر متقابل آنها در هیچ یک از صفات معنی دار نبود. به طوری که عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در تراکم افزایشی گیاهان پوششی (به ترتیب با 58/1332 و 73/3296 کیلوگرم در هکتار) بیشترین مقدار را داشتند. همچنین بیشترین و کمترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه به ترتیب در کشت مخلوط گیاه پوششی شبدر برسیم+ چاودار و کشت خالص شبدر برسیم مشاهده شد. در بین تیمارهای مدیریت مالچ نیز تیمارهای علفکش+ مالچ و برداشت به ترتیب بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص دادند. علاوه بر این نتایج تجزیه واریانس نشان داد هیچ یک از تیمارهای موجود اثر معنی داری بر روی شاخص برداشت نداشتند. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که کشت گیاهان پوششی در صورت مدیریت مناسب می- تواند به عنوان یک راهکار اکولوژیکی، جایگزین مناسبی برای رو شهای شیمیایی رایج در رابطه با کنترل علفهای هرز باشد

کلیدواژه ها:

علف هرز ، عملکردبیولوژیک ، عملکرددانه ، کشاورزی پایدار ، مالچ