آب پنیر به عنوان یک پتانسیل سوبسترا برای زیست فناوری

آب پنیر از جمله محصول فرعی به دست آمده در تولید پنیر است که با توجه به نوع پنیر تولیدی ممکن است از هر 1 کیلوگرم پنیر تولیدی 9 کیلوگرم آب پنیر به دست می آید. حجم بالایی از آب پنیر ناشی از فرآیند تولید پنیر و مشکلات ناشی از دفع آن هنوز ممکن است به طبیعت رهاسازی شود و به دلیل ترکیبات خاص آن به ویژه لاکتوز موجب آلودگی زیست محیطی گردد، به همین دلیل که در گذشته به عنوان یک پساب بی ارزش تلقی می شد، با رشد فناوری ها کاربرد گسترده ایی برای بازیافت و ارزش افزوده پیدا کرده است. زیست فناوری یکی از این فناوری ها محسوب می شود که می توان د به حل مشکل زیست محیطی و تولید فرآورده های ب ا ارزش افزوده از آب پنیر کمک کند

کلیدواژه ها:

آب پنیر ، آلودگی ، زیست فناوری ، ارزش افزوده ، لاکتوز