کاربرد گردشگری کشاورزی در توسعه روستایی (مطالعه موردی: روستای آبندان سوادکوه)

گردشگری کشاورزی به معنای جذب مسافر و گردشگر به مناطق کشاورزی، به قصد تفریح و یا آموزش، و یا به بیان دیگرانعکاسی از تدارک فرصت های جدید درزمینه ی ایجاد فرصت های اقتصادی از طریق گردشگری درمزارع می باشد. منطقه موردبررسی در این پژوهش، روستای آبندان ، از توابع غربی دهستان لفور شهرستان سوادکوه است که با توجه به قابلیت ها و موقعیتخاص خود، دارای ظرفیت های بالقوه ای برای جذب گردشگر کشاورزی می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیرگردشگریکشاورزی بر توسعه روستایی است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، این فرضیه که گردشگری کشاورزی از طریق افزایشدرآمد سرانه روستا موجبات توسعه این روستا را فراهم می کند، مورد بررسی قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش حاضر، اقشارمختلف مردم و نمونه آماری مورد استفاده 100 نفر از پاسخ دهندگان می باشد که با استفاده از نمونه گیری تصادفی برای حجمجامعه نامحدود انتخاب شدند. نتایج حاکی از آن بود که بیشتر پاسخ دهندگان سالانه 0 تا 10 درصد از درآمدشان را به گردشگریاختصاص داده و درصد بالایی از آنها مناطق شمالی را برای گردشگری ترجیح می دهند. این می تواند نشان دهنده اهمیت مناطقشمالی در زمینه گردشگری باشد، چرا که درصد بالایی از سهم پایین گردشگری، به این مناطق اختصاص داشته است . در اینمیان ، بیش از 50 درصد پاسخ دهندگان حاضر بودند به منظور استفاده، دیدن و یا حتی حفظ مناطق گردشگر پذیر شمالی به ویژهمناطقی که قابلیت کشت گیاهان دارویی را دارند، مبالغ بالاتر از 30000 ریال را بپردازند. پرداخت این مبلغ موجب افزایش درآمد سرانه و به تبع آن توسعه این روستا خواهد شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری کشاورزی ، توسعه روستایی ، روستای آبندا سوادکوه