بررسی روشهای مداخله در بافتهای فرسوده شهری به منظور ارتقای بهینه بهسازی و نوسازی شهری (مطالعه موردی: شهر نیک شهر)

فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای با سابقه و تاریخی ایران تحت تأثیر آن قرار گرفته اند. آنچه مسلم است، در اینگونه شهرها این مسئله، رشد بافت شهری را مختل کرده و آن را به پیرامون سوق می دهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت هایدرونی و با سابقه ی شهری، هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نوظهور بر گردهی شهر تحمیل می کند. هدف از این پژوهشپراکندگی بافت فرسوده شهر نیک شهر و شناسایی الگوهای بهینه مداخله در آن می باشد. روش مطالعات توصیفی تحلیلی واطلاعات به دو روش مطالعات اسنادی و میدانی جمع آوری شده است. و شاخص های مؤثر مداخله در بافت فرسوده شناسایی شدند.و در پایان برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل FULER بهره گرفته شد. نتایج نشان می دهد در بین عوامل اقتصادی که درمداخله بافت فرسوده دارای تأثیر هستند، مؤثرترین نوع مداخله، واگذاری وامهای کم بهره ساکنان بافت فرسوده جهت ساخت و سازبا ضریب 0/470 و عامل تغییر در تمرکز فعالیت های شهری با ضریب 58% دارای کمترین رتبه اهمیت می باشد. و از میان مداخله های کالبدی عامل رفع همجواریهای ناسازگار با ضریب 0/421 و عامل افزایش سطح سرانه باز با ضریب 52 % به ترتیب دارایبیشترین و کمترین رتبه اهمیت می باشند. و از بین عوامل اجتماعی که در بافت فرسوده دارای تأثیر هستند، مؤثرترین نوع مداخله کاهش بیکاری، جرم و غیره با ضریب 0/409 و کم اهمیت ترین آن عامل اعتمادسازی متقابل بین ساکنان و متولیان امر با ضریب 45% می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، الگوهای بهینه مداخله ، مدل FULER ، شهر نیک شهر