عوامل رکود صنعت توریسم در ایران و را ه های خروج از آن

هرچند جهانگردی و گردشگری دارای قدمت دیرینه ای است، اما از دهه 60 قرن گذشته بود که توسط اقتصاددانان توسعه،جهانگردی در ردیف صنعت قرار گرفت و با عنوان صنعت توریسم در جهان مطرح شد.صنعت توریسم بادرآمد سالانه نزدیک به1000 میلیارد دلار، ازصنایع پاکی به شمار می رود که به خوبی با صنایعی نظیر نفت و خودروسازی رقابت می کند.در این میانکشورهای دارای جاذبه های گردشگری به لحاظ جلوه های طبیعی،فرهنگی،تمدن کهن و آثار مذهبی و.... استعداد بسزایی درجذب جهانگردان دارند و با سرما یه گذاری مناسب ،ضمن حفظ جایگاه خود در جهان می توانند سالانه میلیاردها دلار از اینصنعت بهره برداری کنند.ایران سرزمینی با گستره جغرافیایی وسیع ، تنوع آب و هوایی و شرایط اکوزیستی متفاوت ، تنوع قومی و فرهنگ غنی ، متاسفانههنوز جایگاه خود را در این صنعت پیدا نکرده است. توریست یا گردشگری در ایران پدیده ای فصلی با قطبهای محدود و تقریبادرون زا است ودر قسمت توریست خارجی بیشتر بعنوان بازاری برای کشورهای همسایه محسوب میشود تا جلب توریست برایبازارهای داخلی . چرخه داخلی این صنعت تحت تاثیر عوامل بسیاری هنوز نتوانسته نگاه اقتصادی و درآمد زای را به بازارهای بینالمللی و تبادلات عظیم و تاثیرات سازنده آن داشته باشد .واقعیت این است که کاهش فاحش توریست خارجی ناشی تبلیغات سوء علیه ایران طی دهه های گذشته از طرفی و عملکردضعیف ما در جهت تبلیغات و جلب سرمایه گذاریها ی داخلی و خارجی در راستای زیرساختهای صنعت پر رونق توریسم میباشد.ما اگر بخواهیم راه طولانی سایر کشورها را در کوتاه ترین مدت بپیمائیم بهتر است از مشارکت و همکاری آنها استفاده کنیم بدونمشارکت و سرمایه گذاری سایر بخشها توان رقابتی از بین خواهد رفت ، سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت توریسم وگردشگری و توجه دولت به زیر بناهای این صنعت باعث رونق و شکوفایی آن در کشور خواهد شد.

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، توریسم درمانی ، گردشگری بازاری ، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ، گردشگری تفریحی