تبیین مفهومی- فلسفی گردشگری شهری و جایگاه آن در برنامه ریزی شهری

شهرها، به عنوان شاخص ترین سیستم های کاربردی انسانی، به دلیل ماهیت آن، دارای ساختاری پیچیده و پویا هستند. براین اساس موضوع توسعه پایدار شهری نیز موضوع چندگانه و پیچیده ای است که نیازمند رویکردهای متنوعی در ساختاربرنامه ریزی شهری است. از سوی دیگر موضوع گردشگری به عنوان یک فعالیت و نیز دانشی میان رشته ای بر گرفته از سهعنصر اصلی محل مبدا (عنصر تقاضا)، محل مقصد (عنصر جاذبه) همراه با عنصر سفر است که می تواند در محیط های مختلفاز جمله در شهرها مورد توجه قرار گیرد. از آن جا که شهرها دربردارنده گستره وسیعی از توانمندی های گردشگری طبیعیو انسانی نظیر جاذبه های تاریخی، فرهنگی، موزه ها، مراکز خرید، پارک ها و فضای سبز شهری و... است. نوشتار حاضر میکوشد با بازتعریف موضوع گردشگری شهری، ضرورت های این حوزه را در چارچوب برنامه ریزی شهری مورد مطالعه قراردهد. نتایج این مطالعه نشان داد گردشگری شهری علاوه بر تبدیل شدن به یکی از منابع اقتصادی، خود سبب ساز پویاییشهر و شهرنشینی، سازماندهی آثار تاریخی شهر، امنیت شهری، حمل و نقل شهری، میراث فرهنگی و ... در مراکز شهریمی شود. چنان که مشخص است کارایی این موضوع تنها در چارچوب الگوهای برنامه ریزی و مدیریت شهری قابل اجرا وپی گیری است و ضروری است الگوهای برنامه ریزی شهری در این حوزه مورد بازنگری قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گردشگری شهری ، برنامه ریزی گردشگری ، برنامه ریزی شهری ، میراث شهری ، جاذبه های گردشگری