اولین کنفرانس ملی جغرافیا،گردشگری،منابع طبیعی وتوسعه پایدار گردشگری و جغرافیا

جغرافیا از نظر دانشمند بزرگ یونانی اراتوستن در 2300 سال قبل مطالعه زمین به عنوان جایگاه انسان توصیف شده است. جغرافیا در مطالعه زمین به عوامل طبیعی و انسانی متعددی برخورد می کند که استفاده از آن منابع به گونه ای در نوع معیشت انسانها، پوشش گیاهیف مسکن، شیوه بهره کشی از زمین، ارتباط مناطق با هم و ... دخالت می کند. مفهوم جغرافیا: رابطه انسان با محیط است انسان در محیط، فعالیت ها و نقش آفرینی های متعددی به عهده دارد و محیط شامل محیط طبیعی، انسانی و اجتماعی می باشد. با شناخت محیط و استفاده بهینه از توان و ظرفیت های جغرافیایی مانند دریاها، دریاچه ها، تالاب ها، آبشارها، مناطق جنگلی، کشتزارهای زراعی، مناطق کوهستانی، مراکز زیارتی، باستانی و فرهنگی می توان با جذب گردشگر در راه توسعه و افزایش درآمد تلاش کرد. محیط به عنوان رکن اصلی جریان گردشگری در تبلور فضایی برای جذب گردشگر نقش مهمی ایفا می کند و ابزارهای متنوعی را در اختیار می نهد. بنیان مدل های گردشگری در ملحوظ نمودن وازه های محیط طبیعی، محیط دست ساز و مصنوع بشر از زیرساخت ها، فناوری و سیستم اداره واحدهای جغرافیایی باشد که همه و همه بارجغرافیایی گردشگری را استحکام بیشتر می بخشد. به طور کلی باید گفت در مفهوم محیط جغرافیایی تأکید بر حضور جامعه است و نمی توان ویزگی های جامعه را از شرایط طبیعی یا مکانی جدا کرد. هر چشم انداز جغرافیایی، هماهنگی و سازگاری انسان را با شرایط مکانی ظاهر می سازد. از آنجا که مناطق جغرافیایی هر کدام ویزگی های خاص خود را دارد، جاذبه های طبیعی و فرهنگی نیز به تبعیت از آنها شکل می گیرند و به همین دلیل حوزه های فعالیت گردشگری نیز متنوع می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، محیط ، محیط جغرافیایی ، جغرافیای گردشگری ، توسعه پایدار