بررسی و مقایسه ی آسایش اقلیم گردشگری با استفاده از شاخص های THI, TCI و Baker در محیط GIS (مطالعه ی موردی شهرستان تبریز)

شهر تبریز، مرکز استان آذربایجان شرقی، دارای آب و هوای سرد و معتدل، جاذبههای طبیعی و فرهنگی فراوان میباشد. اما تاکنون ازاین توانمندی استفاده صحیح و کافی به عمل نیامده است. لذا، به منظور توسعه گردشگری در این شهر ، باید زمان ها و مکان هایمناسب جهت حضور گردشگران مشخص شود. براین اساس، یکی از مهمترین نیازهای گردشگران آگاهی از وضعیت اقلیمی و زمان هایمساعد برای گردشگری است. بنابراین، در این پژوهش با استفاده از شاخصهای THI ، TCI و Baker در محیط GIS اقلیم آسایشگردشگری به لحاظ زمانی مورد مطالعه قرار گرفته است، بدین ترتیب، نقشه های پهنه بندی زمانهای مساعد جهت حضور گردشگرانمشخص شده است؛ نیز، داده های مورد استفاده مربوط به میانگین هفت پارامتر اقلیمی ایستکاههای سینوپتیک و کلیماتولوژی درون واطراف تبریز بوده است. نتایج تحقیق از یک سو، حاکی از آن است که در هر سه مدل، ماههای فروردین، اردیبهشت و خرداد دارایبهترین شرایط و ماههای دی، بهمن و اسفند دارای بدترین شرایط برای ورود گردشگران می باشد و از سوی دیگر، به تناسب تغییر درشرایط اقلیمی، تغییر محسوس در تعداد گردشگران ورودی ملاحظه شده است.

کلیدواژه ها:

اقلیم آسایش ، گردشگر ، Baker ، TCI ، THI ، شهر تبریز