ارزیابی توان اکولوژیک پارک جنگلی آبیدر برای اکوتوریسم با استفاده از مدل تحلیل شبکه (دامنه نوردی و کوهنوردی)

با توجه به اینکه محیطزیست طبیعی توان اکولوژیکی محدودی را برای استفاده های بشر داراست، ارزیابی توان اکولوژیکی بهعنوان هسته مطالعات زیست محیطی با پیشگیری از بحران های موجود بستر مناسبی برای برنامهریزی زیست محیطی فراهم می آورد.ارزیابی تناسب و توانایی اراضی، فرایند پیچیده ای است که انجام آن به ملاحظات همزمان چند عامل یا معیار زیست محیطی نیاز دارد.در این بررسی ارزیابی توان اکولوژیکی مناطق در راستای کاربری توریسم به عنوان ابزاری برای حصول به این هدف شناخته شده است؛در این بررسی با استفاده از مدل تحلیل شبکه به بررسی فعالیت های مختلف اکوتوریسمی پارک جنگلی آبیدر پرداخته شده است، برایاجرای مدل معیارهای سیمای فیزیکی، عوامل محیطی، اقلیم و همچنین زیر معیارهای شیب، جهت شیب، ارتفاع، بارش، دما، رطوبت،خاک، آب و پوشش گیاهی مورد استفاده قرار گرفته است و پس از برقراری رابطه ی شبکه ای، پهنه های مناسب برای دامنه نوردی و کوه نوردی که به طور متوسط و به ترتیب 48.37%، 37.79% دارای کلاس عالی می باشند.

کلیدواژه ها:

توان اکولوژیک ، اکوتوریسم ، ارزیابی تناسب ، مدل تحلیل شبکه ، پارک جنگلی آبیدر ، شهرستان سنندج