نقش نواحی صنعتی و شهرک های صنعتی در روستا های پیرامون مطالعه موردی (شهرستان میاندوآب)

در ایران نیز مناطق روستایی در دهه های گذشته از نظر بنیان های اقتصادی از آسیب پذیری زیادی برخودار بودهاند ، براساس الگوی نظریه رشد این گونه تصور می شود که با رشد صنعتی در شهرهای بزرگ کشور ، مناطقروستایی نیز توسعه می یابند ؛ اما ازافزایش بیکاری ، تشدید فقر و ایجاد شکاف در آمدی بین مناطق شهری وروستایی بیانگر این واقعیت است که ، بدون تدبیر و تنها از طریق مکانیزم بازار نمی توان به نشت و پیشرفتتوسعه به سوی مناطق روستایی امید بست . یکی از راه های کاهش فشار و افزایش زمینه های بیکاری و درآمدی در مناطق روستایی ، فعالیت هایست که به محیط و شریط محیطی کمتر وابسته است .در هر دوره ای کهشرایط اقلیمی مناسب بوده وضیعت تولید محصولات کشاروزی بهتر و در نتیجه در آمدروستائیان آفزایش ، وبرعکس دوره های خشکسالی و کم آبی ، میزان محصول و در آمدی روستائیان به شدت کاهش یافته است.بنابراین پائین بودن در آمد روستائیان دلیل بسیاری از نابسامانیها من جمله فقر و بیکاری نابرابری و ... مبیباشد؛ که این امر باعث سرازیر شدن خیل عظیمی از جمعیت (جوان) روستایی به شهرها می شود. و از سویدیگر روستائیان باقی مانده در روستاها و کشاورز ان تهی دست برای غلبه بر فقر با اهداف کوتاه مدت و برایرفع نیاز های کوتاه مدت ، در شرایطی که ویژگی های فرهنگی و اجتماعی آنان اهمیت چندانی به حفظ محیطزیست نمی دهند ، اقدام به تخریب محیط زیست می کنند . درچنین شرایطی ، جستجوی فعالیت هایی که بهشرایط اقلیمی وابستگی کمتری داشته باشد ، از مهم ترین اقدامات در راستای تقویت اقتصادروستایی کشورتلقی یکی از مهم ترین فعالیت ها نواحی صنعتی و شهرک های صنعتی است.

کلیدواژه ها:

میاندوآب ، نواحی صنعتی ، میاندآب ، روستایی ، توسعه