ارزیابی آسایش انسانی شهر مشهد با استفاده از شاخص های زیست اقلیمی

امروزه تعیین درجه تأثیر اقلیم بر روی فیزیولوژی انسانی و مشخص نمودن شرایط آسایش حرارتی از اهمیت بسیار زیادیدرزمینه برنامه ریزی های توریسم و اکوتوریسم برخوردار است. احساس آسایش حرارتی در فضاهای بیرونی عامل مهمیاست که به طور قابل توجهی فعالیت های انسان را در فضاهای بیرونی تحت تأثیر قرار می دهد. در حقیقت مقدار فعالیتانسان و چگونگی آن به میزان رضایت یا عدم رضایت وی از وضعیت بیوکلیمای موجود در فضای خارجی دارد بنابراینایجاد وضعیت مطلوب آسایش برای انسان با استفاده از شرایط طبیعی موجود ازنظر طبیعت گردی و اقتصادی اهمیت زیادیدارد. با توجه به اهمیت شهر مقدس مشهد به عنوان دومین کلان شهر مذهبی جهان و حضور سالیانه چندین میلیون نفرزائر و گردشگر از کشورهای مختلف در این پژوهش آسایش یا عدم آسایش انسان بر اساس مدل ها و شاخص اقلیمگردشگری (TCI)، سوزباد، ترموهیگرومتریک، شاخص SB و شاخص TEK با استفاده از اطلاعات آماری ایستگاه همدیدی مشهد طی سال های 2005-1951 برای ماه های مختلف محاسبه شده است.

کلیدواژه ها:

آسایش انسانی ، بیوکلیما ، شاخص اقلم گردشگری ، ترموهیگرومتریک ، سوزباد