نقش آموزش و مشارکت شهروندان درامور شهری

هدف این مقاله بررسی تاثیر نقش آموزش در تغیر سطح مشارکت شهروندان در امور شهری است. برای این منظور فرضیه نخست بیانمی دارد که آموزش باعث افزایش مشارکت شهروندان در امورات مرتبط با مسایل زیست محیطی میگردد. فرضیه دوم عبارت است ازاینکه آموزش باعث افزایش مشارکت شهروندان در امورات مرتبط با حقوق شهروندی می گردد. فرضیه سوم آموزش را موثر در افزایشمسایل مربوط به ترافیک شهری دانسته و در فرضیه چهارم بیان شده است که افزایش مشارکت شهروندان در مسایل مربوط به دولتالکترونیک متاثر از آموزش میباشد. برای انجام این پژوهش 220 نفر از شهروندان به صورت تصادفی در خیابانهای شهرستان ارومیهمورد پرسشگری قرار گرفتند که بعد از بازبینی نهایی تنها 163 نفر وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری اطلاعات یک پرسشنامه محققساخت بوده است که روایی آن توسط اساتید مورد تایید قرار گرفته است. پرسشنامه مورد نظر ابتدا به صورت پیلوت بین 30 شهروند توزیع شده و برای بررسی پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شده است که عدد مورد نظر 0/869 به دست آمده که قابل قبول می باشد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSSv20 مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد بین سطوحمختلف اطلاع و آموزش با مشارکت شهروندی رابطه معنادار وجود دارد . به صورت دقیقتر میتوان عنوان داشت که افراد با سطحآموزش بالاتر نسبت به افراد با سطح آموزش پایین تر فعالتر می باشند البته نتایج عنوان میدارد که بین سطح مشارت کاملا فعال وفعال تفاوت محسوسی وجود ندارد همانطور که بین سطح مشارکت نیمه فعال و کم فعال وجود ندارد . نتیجه کلی به دست آمده نشانمیدهد که افرادی که کمی تا حدودی در فعالیت های شهری مشارکت می نمایند دارای دانش و اطلاعاتی جزیی در این رابطه می باشندو افرادی که به صورت مستمر و بیشتر در این فعالیت ها شرکت می نمایند دارای دانش و آگاهی بیشتری نسبت به گروه اول هستند.بنابراین می توان ادعا نمود که آموزش می تواند بر افزایش مشارکت شهروندان در امورات شهری موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش شهروندی ، مشارکت شهروندی ، امور شهری ، دولت الکترونیک ، حقوق شهروندی