معماری، محیط زیست، توسعه پایدارشهری

افزایش جمعیت و به ویژه تکنولوژی و عدم تناسب آن با محیط زیست و نیز تغییر سطح فرهنگ و تمدن انسانها در طیدورانها، به خصوص قرن اخیر و خلاصه، عدم تجربه به روابط صحیح بین نیازهای انسان و محیط زیست، موجب تغییراتوسیع و برهم خوردن شرایط طبیعی و اکوسیستم ها (جنگل، مرتع، خاک، دریا و.......) در بسیاری از نقاط جهان شدهاست. آثار تکنولوژی مدرن بر روی محیط زیست نوعی آگاهی نونسبت به مسائل زیست محیطی در مردم به وجود آورده ومهم تر از همه برای اولین بار در تاریخ احساس از که منابع طبیعی زمین محدود است و متعلق به همه.به نظر می رسد که واژه ی (توسعه پایدار) از واضح ترین مفاهیمی باشد که به خوبی، آنچه را که در ذهن و اندیشه بسیاریاز مردم بیان می کند و به همین علت این واژه به سرعت فرارگیر شده و کاربرد عمومی پیدا کرده است. دستیابی به چنینتوسعه ای متلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان، بهره وری معتول از منابع طبیعی، نیز تغییر جهت اساسی درنگرش انسان به طبیعت و تجدید نظر جدی در الگوی تولید و مصرف است.در این حرکت جهانی، معماری نیز همسوبا با سایر دانشمندان در پی راهکارهای جدید برای تامین زندگی مطلوب انسانبوده اند، بدیهی است که زندگی، کار، تفریح و استراحت و...... همه و همه فعالیت هایی می باشند که در فضاهای طراحیشده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیمخواهد داشت، وظیفه ای بس حساس در این خصوص برعهده معماران می باشد. به این ترتیب در این مقاله ابتدا به محیطزیست، معماری و محیط زیست، توسعه پایدار، اهداف توسعه، توسعه پایدار شهری، معماری پایدار و در آخر به مولفه هایتوسعه پایدار در ارتباط با محیط زیست در ایران را مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست (طبیعت) ، توسعه پایدار ، معماری پایدار