بررسی برخی پیامدهای زیست محیطی نظام تولید شکر استان خوزستان

اهمیت بخش کشاورزی به عنوان مهمترین بخش در تامین مواد غذایی به خوبی روشن می باشد.کشاورزی دارای اثرات اولیه و ثانویه بر محیط زیست بوده که افزایش انتشار گازهای گلخانه‏ای در جهان ناشی از مصرف بی‏رویه انواع مختلف حامل‏های انرژی است. این مسئله سبب بروز پیامدهای منفی برای محیط زیست از جمله گرمایش جهانی شده و اثرات زیست محیطی زیادی بر مناطق مختلف داشته است.عمده ترین پیامدهای زیست محیطی در تولید شکر در مرحله زراعی تولید شکر شامل: تسطیح و آماده سازی زمین، آبیاری اراضی تحت کشت، کاربرد سموم شیمیایی و کود و سوزاندن مزارع جهت برداشت نیشکر از مزارع و نیز فاضلاب کارخانه فرآوری شکر می‏باشد که افزایش ازت و فسفر در محیط‏های اکوسیستم‏های آبی به تسریع رشد گیاهان آبزی به ویژه پلانکتون‏های گیاهی در رودخانه منجر می‏شود. علاوه بر تغییرات اکولوژیک رودخانه و افزایش گیاهان آبزی در حاشیه رودخانه، کاهش اکسیژن محلول نیز پدید می‏آید. به منظور بررسی میزان آلودگی نظام تولید شکر استان خوزستان تحقیقی در دو واحد مختلف تولیدی شکر صورت گرفت که برخی پیامدهای زیست محیطی تولید شکر همچون الودگی ناشی از مصرف کودها، سموم، دود ناشی از اتش زدن نیشکر در هنگام برداشت و آلودگی پساب کارخانه فراوری شکر بررسی شد که نتایج بررسی آلودگی سموم مصرفی نشان داد که میانگین خطر مصرف سموم واحد A در دو سال 88 و 89 بیشتر از واحد B بوده ولی در دو سال 90 و 91 کمتر بوده است.نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو واحد تولیدی وجود نداشته است و شاخص‏های مورد بررسی دو واحد تفاوت معنی داری با هم نداشته اند.

کلیدواژه ها:

آلودگی زیست محیطی ، کارخانه شکر ، رودخانه کارون ، نیشکر