پایداری شهری، زیربنای دستیابی به مدیریت پایدار زیست محیطی

در طول چند دهه اخیر توسعه شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع شهری منجر به وارد شدن آسیب های جدی به محیط زیست نظیر مصرف بیش از اندازه زمین های مناسب کشاورزی برای مصارف توسعه شهری، گرم شدن کره زمین، کاهش ضخامت و تخریب لایه اوزون، افزایش آلودگی هوا و تولید پسماندهای خطرناک گردیده است.تغییر سبک زندگی مردم شهرنشین در برداشت و مصرف بی رویه منابع تجدید ناپذیر به عنوان مصارف روزانه، صدور مجوزهای غیر مجاز توسعه بخش صنعت، هجوم به طبیعت و سوء مدیریت شهری منجر به تغییرات اقلیمی اساسی و گذر از حداکثر توان اکولوژیک کره زمین و ظرفیت محیط زیست در کشورهای در حال توسعه نظیر ایران و بروز بحران های زیستی گردیده است. پژوهش حاضر در راستای پاسخگویی به مهمترین چالش فعلی در زمینه مدیریت محیط زیست مبنی بر ضرورت اولویت دادن در نیل به مدیریت یکپارچه رشد و توسعه پایدار شهرها بیش از هر اقدام دیگر برای حفاظت از زمین انجام یافته است. فرضیه اصلی تحقیق بر امکان کنترل و مدیریت مصرف منابع در شهرها، توسط شهر مقدم بر سایر عوامل تاثیر گذار در این زمینه قرار داشته است. روش تحقیق به روش فراتحلیل انجام یافته و به دنبال معرفی الگویی اثربخش و کارآ جهت بهبود کیفیت زندگی و محیط زیست می باشد. امکان تلفیق ویژگیهای مشترک تکنیکهای نوین طراحی شهری مورد بررسی و معرفی این عناصر با نقشی هم افزا جهت تضمین حفظ تعادل پایدار محیطی برای ایجاد پایداری شهری و معرفی رویکردهای اصلی مدیریتی آن به عنوان مهمترین یافته این تحقیق بوده است.

کلیدواژه ها:

شهر ، محیط زیست ، مدیریت زیست محیطی ، توسعه پایدار ، پایداری شهری