بررسی اثر شاخص خشکسالی بر وضعیت بیابان زایی آینده (مطالعه موردی سبزوار)

خشکسالی همواره به عنوان یکی از پدیده‏های اقلیمی زیانبار مطرح بوده است و از نظر مقدار خسارت‏های ایجاد نموده در کشورهای جهان به عنوان یکی از بلایای طبیعی محسوب می‏شود. بیابانزایی نیز به عنوان سومین چالش پیشروی بشر و از بارزترین وجوه تخریب منابع طبیعی در جهان مطرح شده است که ناشی است از وضعیت اقلیمی و مدیریت انسان بر طبیعت می‏باشد. در این تحقیق سعی شده است تا با درنظر گرفتن شرایط و روند سه دهه گذشته و مدل های پیش بینی تغییر اقلیم شرایط شاخص های مربوط به خشکسالی (شدت وتداوم) و تاثیر آن بر بیابانزایی مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به شاخص خشکسالی تمام حوضه مورد مطالعه در دوره (1367-1358) در محدوده کم و دو دوره (1450-1421) و ( 1480-1451) در محدوده متوسط و دوره (1420-1391) در محدوده شدید از لحاظ شدت بیابان زایی قرار گرفتند. و فقط دوره ( 1387-1358) در دو محدوده قرار گرفت. با توجه به مقایسه مقدار عددی هر یک از شاخص‏های خشکسالی در دوره اول آتی طی سالهای 1420-1391 تأثیر شاخص استمرار خشکسالی از شدت بارش استاندارد شده (SPI) بیشتر است و نشانه تداوم بیشتر خشکسالی ها در دوره آتی اول است. درحالیکه در دوره های دوم(1450-1421) و سوم (1480-1451) مقدار تأثیر عددی بارش استاندارد شده (SPI) بیشتر است.

کلیدواژه ها:

استمرارخشکسالی ، بیابان‏زایی ، خشکسالی ، SPI