انباشت خشکهدارهای درشت در فاز کاهش پایهها

در اکوسیستمهای جنگلی، حفاظت اغلب در غیاب هرگونه پویایی بلند مدت شرح داده شده است، با این حال فرآیند پویایی جنگل در طول یک مدت زمان طولانی توسعه مییابد. یکی از مهمترین فازهای تحولی در روند تکامل توده، فاز کاهش پایهها میباشد. این پژوهش با هدف بررسی ویژگیهای کمی و کیفی خشکه دارهای درشت در فاز کاهش پایهها در پارسل 319 بخش گرازبن از جنگلهای کم تر دست خورده خیرود نوشهر انجام شد. سه قطعه نمونهی یک هکتاری در این فاز انتخاب و آماربرداری صد درصد از مشخصه های خشکهدارها انجام شد. نتایج نشان داد که در این فاز بیشترین میزان مرگ و میر، در طبقه قطری 10 سانتی متری مشاهده می شود. 39 درصد از درختان به شکل سرپا (خشکهدار سرپا) و 61 درصد به شکل افتاده می پوسند. گونه راش بیشترین تعداد درختان درحال پوسیدن (2/47 درصد) را به خود اختصاص میدهد و پس از آن گونه ممرز (1/36 درصد) سهم قابل توجهی دارد. تعیین نرخ مرگ و میر و وضعیت کمی و کیفی خشکه دارها در این فاز از تکامل توده میتواند راهگشای برنامههای پرورشی در این جنگلها باشد

کلیدواژه ها:

تکامل توده ، خشکه دار ، راش ، فازکاهش پایه ها ، مرگ و میر