تأثیر آبیاری بخشی و کم آبیاری سنتی روی وزن خشک میوه وخصوصیات ریشه گوجه فرنگی

درمناطق خشک و نیمه خشک برای نیل به تولید اقتصادی ابیاری نقش اساسی دارد عامل بسیارمهم درارزیابی ابیاری واکنش گیاه نسبت به آب است دراین راستا به منظور بررسی تاثیر انواع مدیریت کم ابیاری روی گوجه فرنگی ازمایشی درقالب طرح کاملا تصادفی باپنج تیمار و چهارتکرار انجام شد تیمارهای ابیاری شامل کم ابیاری DI75 و DI50 به ترتیب تامین 50و75درصد نیاز ابی بود که درآنها آب مورد نیاز گیاه بطور معمول به تمام محیط ریشه داده می شد و تیمارهای ابیاری بخشی PRD75 و PRD50 تامین 50و75درصد نیاز ابی که آب موردنیاز گیاه درهربارابیاری فقط به یک سمت محیط ریشه داده می شد و بخش تروخشک بطور متناوب جابجا می شدند تیمار FI تامین 100درصد نیاز ابی نیز به عنوا تیمارشاهد درنظر گرفته شد نتایج ازمایش نشان داد سطح برگ و وزن خشک اندام هوایی درتیمار PRD75درسطح 5درصد باتیمار ابیاری کامل تفاوتی نداشت درتیمارهای ابیاری بخشینسبت به تیمارهای کم ابیاری سنتی باهمان سطح ابیاری درصد وزن خشک میوه بیشتر و درنتیجه درصد آب کمتری بدست امد و این موضوع سبب کاهش فساد درتیمارهای ابیاری بخشی نسبت به کم ابیاری معمولی شد سیستم توزیع ریشه ها درتیمارهای مختلف ابیاری کاملا متفاوت بود تیمارهای ابیاری بخشی حجم ریشه بیشتری را نسبت به تیمارهای کم ابیاری سنتی درهمان سطح ابیاری داشتند بعلاوه اعمال تکنیک PRD و ابیاری متناسب محیط ریشه باعث افزیاش ماده خشک ریشه شد

کلیدواژه ها:

تکنیک PRD ، درصد آب ، گوجه فرنگی ، سیستم ریشه ، وزن خشک میوه