جایگاه نشانه شناسی و طراحی نمادین در زمینه و منظر شهری

پژوهش مقابل با عنوان جایگاه نشانه شناسی در زمینه (متن) و منظر شهری ، چهره بست. دستاورد این پژوهش دستیابی به فضایی فرهنگی در خورد تعاملات بشری با حفظ استخوان بندی ارزشمند زمینه است این که چگونه با مسائل زمینه و بستر طرح درگیر و بنا و مکانی خلق کرد منحصر به فرد (نشانه ای) با حفظ اصالت و فرهنگ و هویت محلی به دور از سبک های بین المللی و جهانی شده که کمتر به مکان و هویت فرهنگی موجود تکیه دارد با دغدغه مکان مندی و ایجاد خاطره جمعی این جا نگاه به سنت یا حس تاریخ مطرح می شود حس تاریخ حضور گذشته در حال است گذشته نه برای لزوم تکرار فرم های آن بلکه برای بهره مندی از همه دانشی که امروزه برای ما به ارث داده است . هدف نه تقلید از نقش مایه های گذشته است (بازآفرینی) و نه گسست از آن (مدرن) بلکه سعی است تا دوگانگی دیالتیکی فوق به صورن ظریف تری مطرح شود (معماری به عنوان لایه های تاریخی). توجه به زمینه ایجاد کلیت ، تداوم بافت و در نبود آن کار کردنی چنان نیرومند که ارزش آفرینی و ایجاد زمینه برای شروع کار دیگران و هم هنگام ایجاد فضا و مکانی عام و دموکراتیک که انتزاع در سطح بالاتری را خواستار است . دراین نوشتار که روش کتابخانه ای - میدانی را هدف گرفت مبحثی از تناقض را پی گرفت که در نگاه دیگر گو این که می تواند هماهنگ و مکمل هم باشند ساختمان نشانه می تواند با تداوم بافت زمینه ، کلیت را تکمیل کند و خود نیز توسط زمینه تکمیل گردد وانگهی در این تداوم غایت مندانه با برخورداری از قابلیت بالایی از دید بصری، تبدیل به مکانی نمادین گردد.

کلیدواژه ها:

زمینه ، منظر شهری ، نماد و نشانه ، هویت ، خاطره