مطالعه ی تطبیقی الگوی ساخت باغ های ایرانی و هندی از نظرنوع عملکرد،هندسه و نقش آب در آن ها

باغ ایرانی در تاریخ هنر باغ سازی جهان با سبک و هویت خاص خود شناخته می شود که از 2500 سال پیش تا حداقل اوایل قاجار پایدار باقی مانده است و علی رغم تغییر شرایط زندگی،همواره مستمر بوده،در برابر تمام هجوم ها و اغتشاش های سیاسی پایدار مانده و تبدیل به سنت شده است.این سنت به اندازه کافی قوی بود تا در سرزمین های دور دست،برای نمونه برداری از این مکتب الهام بخش باشد.از جمله این سرزمین ها، هندوستان بود.به این علت در این مقاله سعی شد که با دیدی تطبیقی به مقایسه بین باغ های ایرانی و هندی پرداخته شود تا نحوه ی الگو برداری و تفاوت هایی که باغ های هندی در طول تاریخ با مرجع خود یعنی باغ ایرانی پیدا کرده است،مشخص شود. روش به کار برده شده در این تحقیق روش تطبیقی و مبتنی بر نگاهی توصیفی تحلیلی بر اساس مطالعات کتابخانه ای می باشد.در این راستا ابتدا کلیاتی راجع به معماری و باغ سازی گورکانیان بیان می شود،سپس در شش نمونه موردی(باغ های شازده ماهان،باغ فین کاشان و باغ قدمگاه نیشابوردر ایران و شالیمار لاهور و کشمیر و تاج محل در هند) الگو های مرجع ساخت باغ ایرانی مورد قیاس قرار می گیرد.نتایج حاکی از آن است که باغ های هندی ،هرچند در ابتدا با الهام و الگو برداری از باغ های ایرانی ساخته شدند ولی با گذشت زمان و تاثیر پس زمینه های مغولی وبویژه تاثیر شرایط اقلیمی،از بنیاد ها و مفاهیم اصیل باغ های ایرانی فاصله گرفته و صرفا به یک الگوبداری سطحی از آن بسنده کردند.

کلیدواژه ها:

گورکانیان ، باغ ایرانی ، باغ های هندی.اقلیم ، فرهنگ مغولی