طرح امروز ، الگوی دیروز طرح الگوی مسکن روستایی سیستان الهام گرفته از محیط و مساکن بومی

خانه اولین پناهگاه انسان در طول تاریخ؛ همیشه مورد توجه معماران برای طراحی بوده است. علاوه بر آن خانه در نقاط مختلف در پی شناخت بیشتر ساکنین بومی، از محیط اطرافشان شکل خاصی به خود گرفته است. ساکنان بومی در سیستان نیز الگویی در مسکن پدید آوردهاند که حاصل همین شناخت از محیط اطرافشان بوده است؛ که بررسی دقیقتر در این الگوی بومی علل شکلگیری آن را روشن خواهد ساخت. اما عدم تمایل ساکنین به ادامه الگوی بومی به دلیل کندی سرعت ساخت، پایین بودن ایمنی کار در زمان ساخت و... سبب طراحی الگوی دیگری شد؛ که تأمین کننده آسایش و برآورده کننده نیازهای ساکنان باشد الگویی که با معماری بومی منطقه نیز همخوانی داشته باشد. سوالاتی که مطرح میشود این است که آیا این الگو با الگوی بومی سیستان همخوانی دارد؟ آیا این الگو در شرایط سخت آب و هوایی منطقه (اختلاف زیاد درجه حرارت شب و روز، باد 120 روزه سیستان، بیشترین روزهای تابش) پایدار است؟ و نحوه برخورد آن با شرایط اقلیمی غالب منطقه چگونه است؟ هدف از پرداختن به این موضوع طراحی فضای زیستی است که در شرایط آب و هوایی سیستان آسایش ساکنان را فراهم آورد و در نهایت گامی در جهت حفظ زندگی در منطقه برداشته شود. برایطراحی این الگو نیاز به شناخت بیشتر و بهتر از این منطقه بود که به دلیل کمبود منابع کتابخانه ای به صورت میدانی انجام شد؛ و نحوه رسیدن به این طرح، چگونگی برخورد الگو با هر یک از عوامل اقلیمی غالب بررسی و به تحلیل گذاشته شد. نتیجه کار الگویی بود که؛ بیشترین همخوانی با معماری بومی، پایدار از لحاظ سازه ای، ایجادکننده آسایش برای ساکنین در شرایط خاص اقلیمی منطقه است.

کلیدواژه ها:

الگوی مسکن ، مسکن روستایی ، سیستان ، باد