بررسی اصول معماری پایدار در ساختمان شریفی ها (تهران- دروس)

افزایش جمعیت و به ویژه تکنولوژی و عدم تناسب آن با محیط زیست، موجب تغییرات وسیع و بر هم خوردن شرایط طبیعی در بسیاری از نقاط جهان شده است. بخش عمده ای از این مسایل مربوط به عدم استفاده صحیح از منابع انرژی بوده است. توجه به اقلیم، طراحی بر اساس احترام به طبیعت، تولید، مصرف و بازیافت محصولات در یک چرخه طبیعی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و نیز اصول طراحی همساز با اقلیم از جمله راه حل هایی هستند که از آغاز قرن 21 بطور جدی مورد توجه قرار گرفته است. آثار سوء تکنولوژی مدرن بر روی محیط زیست نوعی آگاهی نو نسبت به مسائل زیست محیطی در مردم به وجود آورد. دستیابی به «توسعه پایدار» مستلزم بهره وری معقول از منابع طبیعی، تغییر جهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدید نظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است «معماری پایدار» پدیده ای است که اکنون در بیشتر کشورهای جهان، و توسط بسیاری از معماران، با دیدگاه های متفاوت به آن توجه می شود. در حرکت جهانی به سوی توسعه پایدار، معماری قطعا یکی از عوامل اصلی و راهبردی آن خواهد بود، چرا که ساختمان ها اصلی ترین، وسیع ترین و ماندگار ترین تغییراتی هستند که انسان در روی کره زمین به وجود آورده است و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تأثیر مستقیم خواهد داشت، وظیفه ای بس حساس در این خصوص بر عهده آنان می باشد. در این مقاله پس از تعریف توسعه پایدار، مفاهیم و اصول معماری پایدار به بررسی پارامترهای آن در ساختمان شریفی ها می پردازیم تا میزان انطباق آن با اصول معماری پایدار مشخص شده تا سهمی از تلاش برای تبدیل جهان خاکستری امروز به آینده ای سبز داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، طراحی اقلیمی ، محیط زیست ، انرژی ، فناوری