بررسی کیفیت فضایی مطلوب در پرورش کودکان در مدرسه دوستدار کودک (مطالعه موردی مدرسه ابتدایی بلال تبریز)

اهمیت دادن به فضاهای اموزشی و رعایت اصول و استانداردهای مربوط به آن در طراحی این مراکز منجر به خلق محیطی متناسب با خواسته های روانی دانش اموزان و در نتیجه جامعه می گردد . ریشه علاقه هر دانش اموز به آموختن در مدرسه و قرار گرفتن در محیط آموزشی شکل می گیرد و در صورت ناهماهنگ بودن محیط با انتظارات فرد حس دافعه و عدم علاقه به یادگیری در فراگیر شکل می گیرد . هدف مقاله حاضر مشارکت دانش اموزان در ایجاد مدرسه ساخته شده برایشان و در نتیجه تحلیل نظراتشان است. روش تحقیق ، توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای ، اسنادی و بر بررسی های میدانی است با استفاده از متدولوژی گروه - بحث و روش مشارکتی ، نظرات و نقاشی های دانش اموزان در ارتباط با وضعیت مدرسه جمع آوری و تحلیل شد همچنین از یک گروه هدف به منظور استخراج نظرات دقیق تر در ارتباط به ویژگی های مورد نظر مدرسه دوستدار کودک استفاده شد . مطالعه موردی مدرسه بلال نشان می دهد 64 درصد معتقد بودند تعداد زیادی درخت و فضای سبز و وسایل بازی مخصوص کودکان در مدرسه خود ایجاد شود و با ارائه نظرات مختلف ضرورت توجه به مشارکت دانش اموزان در ارتباط با موضوع طراحی و برنامه ریزی مدارس دوستدار کودک را در شهر تبریز مطرح کرده اند. تحلیل نظرات دانش اموزان مدرسه بلال به منظور تحقق «مدرسه دوستدار کودک» ، سازمان های موثر را به اتخاذ راهبردهای اجرایی و عملیاتی بیشتر تشویق می کند.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، فضای مطلوب ، کودک ، مدرسه ، عوامل محیطی ، شاخصه های طراحی