بهبود رفتار لرزه ای با افزایش شمار مفاصل پلاستیک در سازه های پیش ساخته بتنی

بررسی خرابی های سازه ای پس از رخداد زمین لرزه های بزرگ و نیز دستاورد آزمایشات برروی نمونه های واقعی گویای آن است که شکست اتصالات بزرگ ترین سهم را در خرابی ساختمان های بتن پیش ساخته دارند. حال آنکه گسیختگی در دیگر بخش های سازه نقش چشمگیری در خرابی ها نداشته است. بنابراین ساخت مطلوب و اقتصادی ساختمان های بتن پیش ساخته به مقدار زیادی به انتخاب و طراحی مناسب اتصالات وابسته است. در سازه های بتن پیش ساخته، جزئیاتاتصالات می بایست تا حد امکان ساده بوده و اتصالات از جهت کارآیی و ساخت مناسب باشند. همچنین اتصالات باید به گونه ای طراحی شوند که بتوانند علاوه بر تحمل بارهای مرده و زنده، در برابر بارهای زمین لرزه نیز رفتاری خوبی داشته باشند. دراین راستا، نوشتار کنونی به رفتار غیر خطی سازه های پیش ساخته بتنی در زیر بارهای دینامیکی می پردازد. برای این کار، پنج قاب خمشی بتن پیش ساخته با سه نوع اتصال تیر به تیر مورد بررسی قرار می گیرد. روش آنالیز پوش اور ومعیار سطح عملکرد یکسان، پایه و بنیاد بررسی ها گزیده می شود. در این مطالعه شرایطی فراهم می گردد تا مفاصل پلاستیک در تیرها پدید آیند و از تشکیل مفاصل پلاستیک در ستون ها پیش گیری گردد. دستاورد این بررسی ها نشان می دهد که با بکارگیری اتصالات ویژه در سازه های بتنی پیش ساخته می توان شرایطی را فراهم آورد که شمار مفاصل پلاستیک در تیرها افزایش یابد. با چنین راهکاری سازه های پیش ساخته دارای شکل پذیری و رفتاری بهتر در سنجش باسیستم یکپارچه بتنی خواهند بود.

کلیدواژه ها:

بتن پیش ساخته ، اتصالات تیر به تیر ، طراحی براساس سطح عملکرد ، آنالیز پوش اور ، مفاصل پلاستیک