بررسی رابطه بین همسازی فضا و عملکرد سازه در ساختمان

بنای معماری محصول مشارکت عناصر عمده ای چون فضا و سازه است بسیاری از معماران بر این باورند که ارتباط بین سازه و عملکرد ساختمان بسیار فراتر از ارضای صرف نیازهای فیزیکی فضایی است. در نگاه نخست سازه تدبیری برای برپایی بنا به نظر می رسد. چنین نگرشی جدایی سازه و معماری را به عنوان موضوع مجزا مطرح می کند. از تعاریف معماری ارائه شده توسط ویتروویوس ، سازه جز تفکیک ناپذیر معماری است و در هر یک از حوزه ها یعنی استحکام ، عملکرد و زیبایی نقش تعیین کننده دارد نقش سازه در تاثیر بر ذهن ، انتقال مفاهیم، و ... و بیان احساسات هنری موجب تقویت قابلیت های معماری به عنوان نیازهای مبرم و هنری والا در زندگی بشر شده است این مقاله در تبیین تعامل میان همسازی و عملکرد سازه به عنوان دو قسمت جدایی ناپذیر خواهد پرداخت. ارتباط نزدیک و گریزناپذیر دو عنصر یاد شده بر آن است تا از زاویه ترکیب این دو به معماری بنگریم. اگر دو چیز به نحوی با یکدیگر عجین شوند که تقدم و تاخرشان را نتوان تشخیص داد در این صورت بین آنها همسازی و همنوایی برقرار می گردد . پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و روش جمع آوری داده ها مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است مهمترین یافته ها و نتیجه ها در این پژوهش این است که رابطه بین همسازی و عملکرد سازه هنگامی برقرار می شود که ایجابات همسازی و عملکرد سازه ای با یکدیگر به تفاهم برسند.

کلیدواژه ها:

ساختمان ، سازه ، همسازی و عملکرد ، رابطه