مطالعاتی بر اصول شهرسازی با رویکرد پیاده راه ها در ایران و سایر کشورها

پیشرفت تکنولوژی و دانش بشری پس از عبور از تحولاتی چون انقلاب صنعتی و مدرنیسم باعث افزایش سرعت احاطه ی بشر بر محیط طبیعی پیرامون خود شد که تبعات آن بحران های زیست محیطی همچون آلودگی هوا، آلودگی آب ، تخریب جنگل و .. بوده است. در سال های اخیر افزایش سطح آلودگی های زیست محیطی به عنوان معضلی در شهرهای امروزی نمود پیدا کرده است. و انسان امروزی ناچار است برای بقا و حفظ حیات خود بر زمین تدابیری بیاندیشد. در سال های اخیر، توجه به بستر طبیعی در دانش های مختلف مورد توجه قرار گرفته است و دانش طراحی شهری و شهرسازی نیز از این قافله عقب نمانده است و با یک حرکت جهانی سعی دارد تا به سوی پارادیم پایداری، حرکت کند و به کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از مداخلات انسانی تعدیل بخشد. کاهش آلودگی های ناشی از صنایع، و ذخیره ی انرژی های پاک برای آیندگان راهکارهایی است، که در این حیطه ارائه شده است. یکی از راهکارهای ارائه شده، جنبش های پیاده راه سازی در شهرهای کشورهای توسعه یافته است که در سایر کشورها مانند ایران نیز مورد توجه قرار گرفته است. تاریخچه ساخت محل های عبور عابر پیاده در ایران بسیار قدیمی است. شهرهای قدیمی ایرانی برا بافت های سنتی بر پایه مقیاس انسانی طراحی گردیده است و اصول مورد استفاده در آنها می توان در شهرهای امروزی به عنوان الگویی برای رسیدن به پایداری مورد توجه قرار گیرد. در پژوهش پیشرو سعی بر آن است تا، با بررسی نمونه های اجرا شده در نمونه های خارجی و داخلی به بررسی و جمع بندی به انواع گونه های پیاده راه سازی در کشور دست یافته شود تا از این طریق بتوان گرایش های پیاده راه سازی در کشور را تعیین کرد. پر واضح است که درک سمت و سوی پیاده راه سازی در ایران و جهت گیری آینده آن لازمه ی پژوهش های آینده در این زمینه می باشد. تا با توجه به بحران های زیست محیطی موجود در کلان شهرهای ایران بتوان به تدابیری در حل مشکلات امروزی دست یافت.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، خیابان ، پیاده راه