شناسایی عوامل فرسودگی و زوال در راستای بهبود وضعیت ساختمانهای موجود با رویکرد توسعه پایدار

فرسودگی مقیاسی است در جهت بیان کمبودها در عملکرد و خدمات ساختمان که به دلیل شرایط حاکم بر جامعه در بیشتر ساختمانهای موجود در روند عرض و تقاضا ممکن است رخ دهد. در طول زمان کارایی یک ساختمان برای کاربری و هدف اولیه خود کاهش میابد، این روند فرسودگی اطلاق مییود و نشان از کمبود و یا عدم وجود خدمات و اجزا مورد نیاز دارد. فرسودگی در هر مرحله از چرخ عمر ساختمانها ممکن است رخ دهد و زمینه انطباقپذیری را فراهج نماید. از اینرو بحث آسیبیناسی ساختمان ها مطرح می شود که زوال و فرسودگی آنها را در طول زمان مورد بحث قرار داده و عواقب آن را مشخص می نماید به طور کلی در همه ساختمان ها فرسودگی در طول زمان اتفاق میافتد، اما سطوح هریک متفاوت است. با بالا رفتن عمر ساختمان میزان فرسودگی نیز بیشتر خواهد شد مگر آنکه تعمیرات و نگهداری مداوم در دستور کار قرار گیرد. در این مقاله ضمن بررسی مفاهیم فرسودگی و زوال و ذکر تفاوت انها دلایل فرسودگی از جنبه های اقتصادی، عملکردی، حقوقی، فیزیکی و ... مورد بحث قرار میگیرد. در نهایت نیز راهکارهایی جهت جلوگیری از سرعت روز افزون فرسودگی در ساختمانهای موجود و همگامی با دیدگاه توسعه پایدار ارائه میگردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری ، ساختمانهای موجود ، فرسودگی ، زوال ، بهسازی