انتقال مجدد کربوهیدرات از ساقه گندم نان در پاسخ به تنش خشکی طی پر شدن دانه

قابلیت ذخیره سازی مواد فتوسنتزی در ساقه و کارایی انتقال مجدد انها به دانه دو صفت موثر در ثبات عملکرد در اقلیم هایی است که تنش خشکی در مرحله پر شدن دانه حادث می شود به منظور بررسی اثر تنش خشکی در مرحله پر شدن دانه بر انتقال مجدد ماده خشک ارقام گندم ، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه به اجزا در آمد. تنش خشکی از مرحله گرده افشانی شروع و تا رسیدگی فیزیولوژیکی ادامه یافت. مقدار تجمع و انتقال مجدد مواد قتوسنتزی به روش وزنی تعیین شد. نتایج نشان داد که بین ارقام از لحاظ عملکرد تفاوت وجود دارد و رقم چمران به عنوان مقاوم ترین رقم به تنش خشکی است بین ارقام از نظر مقدار ماده انتقال یافته به دانه تنوع قابل توجهی مشاهده گردید و میزان انتقال مجدد مواد فتوسنتزی در شرایط کنترل با متوسط 646 میلی گرم بیشتر از شرایط تنش با 594 میلی گرم بود که احتمالا به خاطر مشارکت ذخایر ساقه در تنظیم اسمزی باشد که در شرایط تنش، انتقال مجدد آنها کاهش یافته است . تنش خشکی سبب افزایش کارایی انتقال مواد مجدد از میانگره های ساقه نشد علیرغم این پاسخ ارقام و میانگره ها به تنش خشکی متفاوت از یکدیگر بود که کارایی انتقال مجدد در برخی از ارقام افزایش و در تعداد دیگر کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

گندم ، تنش خشکی ، انتقال مجدد ، عملکرد ، دوره پر شدن