بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی (ای - ماکس) بر عملکرد رشد و پارامترهای تخمیری شکمبه در بزغاله های بومی آذربایجان غربی

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی (ای - ماکس) شامل ترکیبات دیواره سل.لی مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد رشد و پارامترهای تخمیری شکمبه در بزغاله های بومی آذربایجان غربی انجام شد. در یک طرح بلوک کاملا تصادفی ، 20 راس بزغاله ماده با میانگین وزن 1/8±11/1 کیلوگرم و سن حدود 6-5 ماه با 4 جیره آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل: 1) شاهد(بدون پری بیوتیک) 2) جیره پایه + 2 گرم پری بیوتیک 3) جیره پایه +4 گرم پری بیوتیک 4) جیره پایه +6 گرم پری بیوتیک در روز که به مصرف بزغاله ها رسید. افزایش وزن روزانه بزغاله هایی که جیره حاوی پری بیوتیک مصرف نموده اند به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (0/05>p). همچنین افزودن پری بیوتیک در جیره بزغاله ها باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (0/05>p). مصرف ماده خشک در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت . افزودن پری بیوتیک در جیره بزغاله تاثیری بر ph شکمبه نداشت. نیتروژن امونیاکی شکمبه، استات، پروپیونات و والرات در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت میزان بوتیرات در گروه های حاوی پری بیوتیک در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>p). در مجموع می توان گفت اضافه نمودن پری بیوتیک (ای - ماکس) به جیره بزغاله ها موجب بهبود عملکرد رشد و تخمیر شکمبه آنها شد.

کلیدواژه ها:

پری بیوتیک ، عملکرد ، تخمیر شکمبه ، بزغاله های بومی آذربایجان غربی