تصویر برداری رادیوایزوتوپی از کورتکس کلیه

پیلونفریت دلیل عمده اسکار کلیه در اطفال می باشد. ده تا بیست درصد از افرادی که دچار اسکار می شوند دچار بیماری پرفشار خونی در زندگی آتی می شوند لذا شناسایی دقیق و پی گیری مداوم اطفال با اسکار کلیه مهم می باشد. هدف این مقاله مروری بر ارزیابی رادیودارویm99 (Tc-DMSA (99mTc-dimercaptosuccinic acid در تشخیص اسکار و عفونت پیلونفریت و مقایسه ارزش تشخیصی این روش با روشهای دیگر مانند سایر روش های رادیوایزوتوپی، رادیولوژی و سونوگرافی می باشد. نتایج نشان داده شده است که سونوگرافی می تواند تقریبا 39 درصد موارد پیلونفریت تشخیص داده شده توسطm99 Tc-DMSA را نشان دهد. سی تی اسکن احتمالا روش حساس و موثر در تشخیص پیلونفریت و عوارض آن است. سی تی اسپیرال و MRI(Magnetic Resonance Immaging) حساسیت یکسان و قابل اعتمادی در تشخیص پیلونفریت نسبت به اسکنm99 Tc-DMSA دارند ولی به هر حال استفاده روتین آن در بررسی اولیه و مطالعات پیگیرانه در اطفال مبتلا به UTI عملی نیست. انجام سونوگرافی داپلر جهت تشخیص پیلونفریت حساسیت و ویژگی به ترتیب برابر 70 تا 73/8 درصد و 85/7- 87/7 درصد با در نظر گرفتن اسکن Tc -DMSA m99 بعنوان استاندارد طلائی دارد. تصویربرداری Tc-DMSA m99حساس ترین روش تصویربرداری و نیز استاندارد طلائی جهت تشخیص اسکار و پیلونفریت می باشد که حساسیت 91-89 درصد و ویژگی 100 درصد دارد. نتایج نشان داده شده که اسکن 99mTc-MAG3 ء(99mTc-mercapto acetyl tri-glycine) می تواند اطلاعات مشابه ای جهت بررسی کورتکس نسبت به اسکن 99 mTc-DMSA در اختیار ما قرار داده و نیز عملکرد نسبی کلیه محاسبه شده با آن قابل مقایسه با اسکن 99 mTc-DMSA است. هرچند برخی محققان پیشنهاد می کنند که زمان جایگزینی اسکنm99 Tc-MAG3 به جای mTc-DMSA 99 رسیده است چرا که این نوع رادیودارو می تواند اطلاعات اورودینامیک هم در اختیار بگذارد، هرچند این موضوع نیاز به مطالعه بیشتر دارد. چون پیگیری 12 ماهه نسبت به 6 ماهه پس از پیلونفریت وجود یک ضایعه پایدار را با دقت بیشتری نشان می دهد برخی از متخصصین انجام اسکن 99mTc-DMSA، ء12 ماه را جهت بررسی بهتر توصیه می کنند.

کلیدواژه ها:

اسکن ، پیلونفریت ، رادیودارو ، کلیه ، اسکار ، Tc-DMSAm99