اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر خودکارآمدی و عزت نفس دانش آموزان دوره دوم شهرستان صحنه

زمینه و هدف: در علوم رفتاری به طور عام و در روانشناسی به طور خاص یک توجه ویژه به اهمیت خودکارآمدی و عزت نفس در موفقیتهای افراد در حوزه های مختلف زندگی وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش شناختی رفتاری بر خودکارآمدی و عزت نفس دانش آموزان دوره دوم شهرستان صحنه انجام شد. روش تحقیق: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان صحنه بود که از میان آنها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونهای به حجم 36 نفر به شیوه تصادفی انتخاب و با روش جایگزینی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 11 جلسه تحت آموزش شناختی رفتاری قرار گرفتند و بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss18 و روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان خودکارآمدی و عزت نفس گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنا داری (0/05>=P) وجود دارد. نتیجه گیری: از یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر شناختی رفتاری منجر به بهبود خودکارآمدی و عزت نفس دانش آموزان شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی رفتاری ، خودکارآمدی ، عزت نفس ، دانش آموزان