معماری تعامل گرا در مساجد ایرانی؛ (نمونه موردی:مسجد شیخ لطف الله)

انسان همواره در تعامل با محیطی است که خود جزئی از آن به شمار می آید. بنابراین رابطه انسان با محیط یک رابطه دو سویه می باشد. توجه دین اسلامی به گفت و گوها و تعاملات مختلف در سطوح گوناگون، نیازهای مختلف انسان و در نتیجه چند جنبه ای بودن بیان آن و همچنین توجه به اراده و اختیار انسان و خطاب قرار دادن وی این نکته را بیان می دارد، که در رهنمودهای اسلامی به انسان به عنوان مخاطب توجه بسیار شده است. تعامل بین معماری مساجد و استفاده کنندگان از آن، منجر به ایجاد معماری تعامل گرا در مساجد ایرانی شده است. هدف پژوهشحاضر بدست آوردن سطوح مختلف معماری تعامل گرا و کشف مصادیق آن در مسجد شیخ لطف الله است. نتیجه مطالعه مدلی است که در آن سطوح معماری تعامل گرا در چهار بعد نمادین، ارزشی و عاطفی، رفتاری و کالبدی بیان شده که امید است دریچه ای نو بر روی طراحان مساجد بگشاید و در خلق فضاهای جدیدی که بتواند با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند مثمره ثمر واقع گردد.

کلیدواژه ها:

معماری تعامل گرا ، مسجد ، معماری اسلامی ، مسجد شیخ لطف الله