استفاده از جاذب زیست توده های جلبکی و نانوذزات اکسید آهن برای حرف نیکل از آب

جاذب های تولید شده از نانوذرات و همچنین زیست توده های مختلف در موارد بسیار زیادی توانائی بالائی برای تصفیه آب های آلوده از انواع مواد آلاینده را از خود نشان دادند، برهمین اساس در این پژوهش از هر دو دسته این مواد برای حذف نیکل از آب استفاده شد. این پژوهش شامل مراحل مختلفی از جمله برسی تأثیر زمان تماس (5، 15، 30، 60 و 90 دقیقه)، مقدار دوز جاذب نانو (0/1، 0/3، 0/5، 0/7 و 1 گرم در لیتر)، غلظت اولیه نیکل محلول در آب (10، 20، 30 و 40 میلی گرم در لیتر)، تأثیر استفاده از مقادیر مختلف جاذب زیستی (1، 2، 3 و 4 گرم در لیتر) بود کلیه آزمایش ها در دمای 25 الی 30 درجه سانتیگراد صورت گرفت و برای اندازه گیری غلظت فلز نیکل موجود در محلول از دستگاه ICP استفاده شد. نتایج مرحله اول نشان دهنده بهتر بودن زمان 90 دقیقه در مقایسه با دیگر زمان ها بود، و در مرحله دوم نتایج نشان داد که افزایش مقدار جاذب موجب افزایش درصد حذف خواهد شد، همچنین با افزایش غلظت اولیه فلز میزان درصد حذف نیکل از 91/5 درصد به 70 درصد کاهش پیدا کرد، در مرحله بعد نتایج نشان دهنده افزایش توان جاذب با افزایش مقدار جاذب بودند در این مرحله درصد حذف از 62 درصد به 94 درصد رسید.

کلیدواژه ها:

جلبک ، میکروارگانیسم ، نانوذرات اکسید آهن ، نیکل