مدیریت کاتالیست های مستعمل واحد RFCC پالایشگا وفت امام خمیىی شازنداراک و استفاده مجدد از آنها درصىعت سیمان

کاهش منابع طبیعی، فشارزیست محیطی، جهانی شدن اقتصاد و مواردی از این دستمستلزم این است که سازمانها تضمینی حاصل کنند که تولیدات آنها پایدار است. در این میان بازنگری در مفاهیم صنعتی شدن و روبرو شدن با معضلات زیست محیطی حاصل از آن منجر به ایجاد مفاهیم جدیدی شد که در قالب این مفاهیم می تواند از روند روند تخریب زیست محیطی کاسته شود و نگاه به طبیعت به عنوان یک عنصر مصرفی تغییر نماید، و طراحی به معنای توسعه پایدار و گنجاندن المانهای اقتصاد، محیط زیست و اجتماع به عنوان سه رکن اساسی پایداری در مراحل طراحی پروژه های صنعتی می تواند شکل تازه ای به روندهای طراحی ارائه نماید و مهندسی شیمی به عنوان سردمدار طراحی فرآیندهای صنعتی بالاخص فرآیندهای شیمیایی نقش تعیین کننده ای در این مهم ایفا می نماید. در این میان صنایع به طور مستمر به دنبال روش های سیستماتیک و ابزارهایی هستند که به آنها در شناسایی مناسبترین تکنولوژی برای رسیدن به هدف پایداری با کمترین هزینه کمک کند. واحد RFCC به دلیل فراوری باقیمانده برج تقطیر و مسموم شدن کاتالیست آن با فلزات سنگین به تزریق 35 تن کاتالیست جبرانی تازه نیاز دارد. 35 تن کاتالیست مستعمل در حدود 34 تن آن از برج احیاء گرتخلیه و این مقدار به کارخانه سیمان انتقال داده می شود. مطالعات مختلفی درباره استفاده مجدد از کاتالیست های مستعمل انجام شد تا این مشکل را حل کرده و منابع انرژی و طبیعی را حفظ کنند. استفاده از کاتالیست های مستعمل فرایند شکست به عنوان سیمان یا جایگزینی نسبی با شن، پتانسیل های جالبی را در حفظ منابع طبیعی و کاهش هزینه تولید سیمان نشان داده است.

کلیدواژه ها:

منابع طبیعی ، محیط زیست ، پایداری ، اقتصاد ، تکنولوژی