بررسی انطباق محیطهای پایدارمحله ای با توانایی های ذهنی و ساختارهای فرهنگی ساکنان درایران و سایرکشورها نمونه موردی: محله جلفا

محلات مسکونی درشهرها به عنوان سلولهای حیات شهری نقش اساسی درزندگی ساکنانش داشته است درگذشته دربیشتر شهرهای ایران بخصوص شهرهای سنتی ایران نواحی مسکونی به محلهای مختلف و مجزا تقسیم می شدند که افراد با علایق مشابه یا سوابق یکسان را درمحله هایی برا یتامین راحتی حمایت و امنیت بیشتر گردهم می ااورد درنتیجه ویژگی های مشترک آن محدوده ازشهر افزایش می یافت و هویت خاص و شناخته شده ی خود را که وجه تمایز آن ازدیگر بافت های اطراف بود خلق می شد همین عامل درآن محدوده سبب ایجادفضاهایی با کارکرد و عملکردهای خاص می شد که بافت آن را نیز تحت تاثیر قرار میداد درشهرسازی جدید محلات تنها درحد یک واحد تقسیمات شهری به کارگرفته شده اند درصورتی که محلات شهر اسلامی محل پویایی اجتماعی و اقتصادی درحیات شهری بوده ند و بارعمده ای ازهویت فرهنگی و روابط اجتماعی را به دوش می کشیدند ولی درمعماری و شهرسازی جدید با اسیب های گوناگونی رو به رو شده ند درراستای اهداف توسعه پایدار بررسی محلات پایدار و دریافت ویژگیهای ان ها و احیای محله های امروزی امری ضروری به نظر می رسد دراین مقاله به بررسی سوالاتی ازاین قبیل می پردازیم که چه ویژگیهای و عواملی موجب تشخیص و تمایز وهویت بخشی به یک بافت محلی می گردد؟ ضرورت وجود هویت مکان چیست ؟ شاخصهای هویت سازدربافت محلات موفق برای نمونه محله جلفای اصفهان کدامند؟

کلیدواژه ها:

احساس تعلق ، هویت مکان ، نوشهرگرایی ، مکتب اصفهان ، خاطره جمعی