پتروگرافی و محیط تکتونیکی تشکیل گرانیتوئیدهای شرق بوئین - میاندشت (میرآباد، چهل خانه)

توده گرانیتوئیدی میرآباد - چهل خانه در شرق بوئین – میاندشت در قسمت غربی استان اصفهان قرار گرفته و بخشی از پهنه ساختاری سنندج - سیرجان به شمار می آید. این توده از لحاظ سنگ شناسی شامل سینو گرانیت، مونزوگرانیت، آلکالی گرانیت و گرانودیوریت بوده و از مجموعه کانی شناسی پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، کوارتز، آمفیبول، بیوتیت، آلانیت، پیروکسن، زیرکن، اسفن، کلریت، اپیدوت و موسکویت تشکیل است. در بخش های مختلف این توده گرانیتوئیدی، آنکلاوهای ریز دانه، تیره رنگ با بافت آذرین و سطح مقطع گرد تا بیضی دیده می شود. اکثر سنگ های این توده دارای بافت گرانولار بوده و علاوه بر آن به بافت های کاتاکلاستیک، پوئی کیلیتیک و گرانوفیری نیز می توان اشاره نمود. تمامی نمونه ها از نظر سرشت ماگمایی متعلق به ماگمای ساب آلکالن و از نوع ماگمای کالک آلکالن و از نظر میزان پتاسیم دارای ماهیت پتاسیم بالا بوده و محیط تکتونوماگمایی آن ها عمدتاً در قلمرو گرانیت های قوس آتش فشانی (VAG) قرار می گیرند. گرانیت های منطقه با توجه به ویژگی های ژئوشیمیایی دارای ویژگی های گرانیت های نوعI هستند. با توجه به مطالعات عناصر اصلی و کم یاب می توان به این نتیجه رسید که این توده گرانیتوئیدی از نظر عناصر LILE مانند k ,Rb, Ba غنی شدگی و از نظر عناصر HFSE مانند ,Y,Ti Yb تهی شدگی نشان می دهند. دو عنصر Nb و Ta نسبت به سایر عناصر غنی شده مثل La تهی شدگی از خود نشان می دهد. تهی شدگی Nb نشانگر مناطق مرتبط با فرورانش و حواشی فعال قاره ای می باشد و تأییدی بر محیط قوسی بودن منشاء ماگمای تشکیل دهنده توده نفوذی می باشد.

کلیدواژه ها:

بوئین - میاندشت ، گرانیت نوعI ، کالک آلکالن ، گرانیت های قوس آتش فشانی