روانشناسی محیط در فضاهای گمشده وبی دفاع شهری (مطالعه موردی:پل سید خندان تهران)

فضاهای گمشده و فضاهای بیدفاع محدودههای شهری هستند که در طراحی شهری نتوانستهاند هیچ ارتباط مثبتی با فضاهای اطراف و شهروندان برقرار نمایند. فضاهای زیر و اطراف پلهای روگذر سواره در درون شهرها را میتوان به عنوان این گونه از فضاها دستهبندی کرد. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از روش تحقیق میدانی- کتابخانهای به معرفی اجمالی روانشناسی محیط، فضاهای مختلف شهری، فضاهای گمشده و بیدفاع در شهرها، پلهای درون شهر و عملکرد آنها در محیط شهر و روان مردم شهرها و راههای پیشنهادی برای افزایش کیفیت محیطی این فضاها از لحاظ روانشناسی محیط پرداخته شود. سپس پل سیدخندان تهران به عنوان نمونه موردی، مورد بررسی قرار میگیرد و در انتها با بیان طرح ساماندهی این پل نمونهای از راهکارهای اجرایی در این زمینه و نتایج آن به صورت تصویر آمده است

کلیدواژه ها:

پلهای شهری ، فضاهای گمشده شهری ، فضاهای بی دفاع شهری ، پل سیدخندان