بررسی نقش شیشه در مفهوم پایداری، بعنوان فصل مشترک انسان ، نما و طبیعت

در سال های اخیر، با تاکید بیشتر بر اهمیت فضاهای عمومی و ارزش زندگی شهری، نما اهمیت دوباره ای یافته است. نما، عنصری است که درون ساختمان را از بیرون و فضای خصوصی را از فضای عمومی جدا می کند و نشان دهنده موقعیت فرهنگی سازندگانساختمان، میزان نظم طرح ساختمان، امکانات، ذوق تزیین و خانه آرایی طراح و مالک به شمار می رود. اگرچه محیط زیست طبیعی به طور دائم و از نزدیک همواره در کنار انسان بوده است، ولی ساخت و سازهای دوران مدرن، پنجره ها را به حیاتی ترینعنصر برای دریافت نور طبیعی تبدیل کرده است. نور طبیعی و پنجره دو عضو جدایی ناپذیر در بناها هستند، پنجره ها بیش از یکنقش در اتاق و برای ساکنین دارند، پنجره ها در ضمن عبور دادن نور مستقیم و پراکنده، با ایجاد دید به سمت محیط پیرامون ایجاد حس آزادی، فراخی و گستردگی کرده و تشخیص موقعیت را ممکن می سازد. هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی بررسینقش پنجره در نما و شیشه به عنوان مصالح جدایی ناپذیر آن و معرفی تکنولوژی های موجود در این عرصه است. در مقاله حاضرابتدا به بررسی تعریف نما و نظریه های مطرح شده درباره آن و نمونه ساختمان های اجرا شده پرداخته می شود ، سپس پنجره بعنوان فصل مشترک داخل و خارج واکاوی می گردد و در نهایت شیشه بعنوان جزو جدایی ناپذیر پنجره مطرح و تکنولوژی هایموجود برای شیشه های ساختمانی بررسی می گردد. فرضیه اصلی این تحقیق این است که آسایش اقلیمی و بصری مورد نیاز ساکنین ساختمان های اداری و تجاری در تهران که اکثر ساعت کاری خود را در طی روز می گذرانند، قابل دستیابی بوسیله پوسته های متغیری هستند که بسته به شرایط اقلیمی تغییر موقعیت و تغییر رنگ می دهند.

کلیدواژه ها:

پوسته هوشمند ، ساختمان اداری ، نما ، انرژی ، پایداری کالبدی